ข้อ 6 สระอุเกินมาเยอะเลยครับ .... (ไม่รู้จะพิมพ์อะไร)

คุยเรื่องคุณจักรนันท์ละกัน ผมว่ารอบนี้ไม่ค่อยเหมือนคุณจักรนันท์เท่าไร ปกติผมจะเห็นแกคุยตรงๆ และอธิบายความคิดความเห็นได้ดีทุกครั้ง

ครั้งนี้ดูเหมือนเล่นแง่เพราะประเมินคู่สนทนาอย่างผมสูงเกินไป ผมก็ยังงงๆ อยู่เลย

วันพฤหัสฯ กว่าจะกลับเข้าที่พักก็ล่วงเลยไปถึงสามทุ่มเศษ ผมเลยค้างไว้ก่อน วันศุกร์ก็ไม่มีเวลา เมื่อวานก็นั่งทบทวนว่าที่ตั้งใจจะเสวนากับคุณ sunback ต่อไปนี้ จะกลายเป็นการ Spoil สังคมและทำให้ผมสูญเสียระบบ Filtering ของผมเองไป ก็คิดทบทวนมา 1 วันจนตอนนี้ ตัดสินใจว่า "เอาวะ! Spoil ก็ Spoil" แต่การเว้นระยะเวลามา 3 วัน ก็คงทำให้คนที่ไม่ใช่ผู้ติดตามจริงๆ ละเลยไปได้แล้วเป็นส่วนใหญ่

Reply นี้ ขอเสวนาประเด็นที่เกี่ยวกับตัวผมโดยตรงนะครับ ออกนอกเรื่องตามข่าวไปก่อน และเป็นการรอคุณ holyporing1 มาคุยด้วย (ด้วยความหวังที่ริบหรี่ ถ้าเขาได้อ่านถึงตอนนี้แล้ว คง Paranoid อยู่น้อยๆ ว่าถ้าเขาเข้ามาตอบแล้วจะโดนจับมัดเสาราดน้ำมันเผาไฟหรือเปล่า)

ทนอ่านก่อนนะครับ ที่มาของความเป็นตัวผม ความมันย่อมไม่ "สั้น"

คุณ sunback สรุปได้ดีมากครับ เป็นความสามารถที่ผมทำได้ไม่ดีมาตั้งแต่วัยหนุ่มแล้ว สมัยผมส่งบทความหารายได้เสริม ผมก็เขียนได้แต่บทความชนิด Hardcore ในระดับ Hardware interface ด้วย Assembly, C และ Pascal เท่านั้น สมัยนั้นเคยรับ Job สอนใน British American ที่โชคชัย 4 ตั้งแต่เขายังมีสาขานั้นสาขาเดียว ผมสอน C และ Pascal ได้แค่รุ่นเดียว ก็ต้องเลิกสอน เพราะโดนผู้ปกครองที่ "อยากให้ลูกเขียนโปรแกรม" (โดยที่ไม่สนใจว่าลูกมีใจหรือไม่) Complain ว่าผมสอนไม่ดี สอนไม่รู้เรื่อง ในขณะที่ผมมีความเห็นว่า "ลูกเขาจะเป็นลุกตุ้มถ่วงความเจริญของเด็กคนอื่นทั้ง Class" ถ้าผมมัวแต่ประวิงรอลูกเขาอยู่คนเดียว

แน่นอนครับ วัยกำลังเลือดร้อน ปากก็ไว ก็ได้สอนแค่รุ่นเดียว ก็ต้องเลิกสอน หันมาเปิดคอร์สสอน Lotus dBase ให้กับพนักงานบริษัทเอกชนต่างๆ แทน ทีนี้เข้าทางผม ใครช้า ใครถ่วง ใครโง่เกินไป ผมก็สามารถรายงานกับบริษัทเขาตรงได้ เขาก็เปลี่ยนตัวมา เพราะบริษัทเขาจ่ายมาแล้ว เขาย่อมหวังผลสูงสุด เขาย่อมพยายามส่งแค่พนักงานคนที่สามารถกอบโกยเนื้อหาที่ผมสอนได้มาให้มากที่สุด ลูกค้าตอนนั้นเป็นสายการบินและบริษัทที่ทำ Logistic ซะเยอะ ผมป้วนเปี้ยนสอนอยู่แถวสาธร สีลม สุริยวงศ์ บรรทัดทอง บริษัทหลังจุฬาฯ ทั้งหลาย (ลูกศิษย์ลูกหาจะทราบดีว่าผมเป็นคนที่เริ่มสอนตรงเวลา แต่ 17:00 พักกินข้าวแล้ว ยังมีต่อจนถึง 18:00~21:00 ทุกวัน) กินข้าวมันไก่ตอนเที่ยงในจุฬาฯ ประจำ (อร่อยมาก) ตามด้วยกล้วยปิ้งจ้าวดัง (ที่ตอนนี้หายไปแล้ว)

นี่หนึ่งล่ะ ที่ทำให้ผมเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้น อ่านแล้วขอให้ปักหมุดไว้ในสมองนะครับ

ต่อไป อย่างกรณีที่คุณ sunback กล่าวว่า "ยกตนข่มท่าน" นั้น ถ้าคุณจะติว่า ผมมักจะยกความรู้และประสบการณ์ที่มากกว่าคนอื่น เพื่อข่มคนที่รู้น้อยกว่าและประสบการณ์น้อยกว่าให้หุบปากและรู้จักฟังเสียก่อน

นั่น "ใช่" ผมเลยครับ!!!

ยกตนข่มท่าน คืออะไรครับ?

ผู้น้อยพูดจายกว่าตนเองเหนือกว่าผู้ใหญ่

โบราณสร้างสำนวนนี้ขึ้นมาด้วยความหมายที่หมายถึง เด็ก&ผู้ใหญ่ ผู้รู้มาก&ผู้รู้น้อย เช่นกรณีที่ผมต่อว่าคุณ zerocool เพ้อเจ้อ นั่นก็ใช่อันเดียวกันคือ ผมมีประสบการณ์จริง กับคุณ zerocool ที่ได้แต่ทึกทักเอาเอง ราวกับว่าระดับผู้บริหารบริษัทเอกชนเขาจะคิดพิจารณาด้วย "กรอบทางการเมือง" อย่างที่เขาติดกรอบอยู่

ดังนั้นแล้ว ด้วยองค์ความรู้และประสบการณ์ในสถานการณ์การพูดคุยแล้ว เป็นผมหรือครับ ที่ "ยกตนข่มท่าน"?

เมื่อวัดด้วยความรู้และประสบการณ์ของประเด็นที่ผมกำลังเปิดกับคุณ holyporing1 แล้ว ผมหรือคุณ zerocool ครับคือคนที่เป็น "ท่าน" ในสำนวน? นี่ไม่ได้เอาเรื่องวัยวุฒิ หรือฐานะอะไรมาพูดนะครับ

เราเอาเหตุผลมาคุยกัน นั่นคือวิธีการ (Method) ของปัญญาชน แต่ "ข้อเท็จจริง" และ "ความเป็นจริง" มันคือ Content คือ Evidence ในการคุยครับ ไม่ใช่ยอมรับเอา "มโน" เป็น Content เป็น Evidence แต่พอผมจะยก "ความเป็นจริง" จากเพราะประสบการณ์อันมีมากกว่าขึ้นมาบ้าง กลับกลายเป็น "ยกตน" ไปซะนั่น

ถ้าคุณยอมให้เหลือแต่ Method นั่นคือการใช้เหตุผลในการพูดคุย ตัดเรื่องวัยวุฒิทิ้งเพื่อให้เราเป็นคนที่เท่าเทียมกันนั่นดีแล้ว แต่ถึงขนาดจะให้ตัดกระทั่งความรู้และประสบการณ์ทิ้งเพื่อให้เหมือนเราเท่าเทียมกัน...

"โอวพระเจ้า โอวไม่ และนี่จะเหลือเหตุผลอะไรให้เรากล่าวถึงล่ะเนี่ย" (ขอยืมประโยคของคุณ PaPaSEK มาใช้ครับ)

ผมแสดงออกถามคุณ lew และคุณ mk ตรงๆ ตั้งแต่แรกที่ผมเป็นสมาชิกที่นี่แล้ว และทั้งสองท่านก็ไม่ได้ปฏิเสธให้ผมแสดงความเห็น ความรู้ และประสบการณ์ได้เท่าที่ไม่ละเมิดกฏครับ

ผมให้ความสำคัญกับความรู้และความสามารถของตัวเองสูงครับ แต่ไม่ให้ความสำคัญกับ "จินตนาการอันเพ้อเจ้อทั้งของตนเองและของคนอื่น" ครับ

คุณ sunback อาจไม่สนใจว่าผมย้ายมาที่นี่ทำไม อันนั้นผมไม่สนใจความไม่สนใจของคุณเช่นกัน แต่ผมยืนยันได้ว่าประสบการณ์มันส่งผลกับคนแน่ๆ ครับ ขนาดเป็นลูกจ้างยังเงินเดือนไม่เท่ากันได้ด้วยประสบการณ์เลยครับ!!

นับตั้งแต่ย้ายมาโม้ที่นี่ มี 3 คนที่รู้จักผมจากที่นี่ และดิ้นรนจนติดต่อผมได้ มี 2 คนที่ผมช่วย Consult แนวทางให้ระยะหนึ่งจนกระทั่งจบ CPE ที่จุฬาฯ คนหนึ่งและเกษตรฯ คนหนึ่ง ตอนนี้ทำงานบริษัทเอกชนดีๆ ไปแล้ว

อีก 1 คน ตอนนี้อายุ 27 แล้ว พอจบ CPE ได้แล้ว แน่วแน่ว่าจะเดินทางสายเถ้าแก่ ตอนนี้เป็นเจ้าของ Website หนึ่ง ยังทำกำไรได้ไม่เป็นกอบเป็นกำเท่าไหร่ (คุณ lew กับคุณ mk เข้าใจธุรกิจนี้ดีแล้วแน่นอน) ก่อตั้ง Website ผมช่วยชำระค่าใช้จ่ายตอนเริ่มต้นไปให้บ้าง เขาให้ผมลงบัญชีบันทึกไว้ เป็นเงิน 80,820.76 บาท ผมบอกเขาไว้ว่า "เมื่อไหร่มีกำไรต่อเดือนเป็น 3 เท่าของยอดนี้แล้วค่อยใช้หนี้ผม"

นอกจาก 3 คนนี้แล้วคนอื่นๆ ที่ Consult หลวมๆ อีกจำนวนหนึ่ง นอกนั้นมาจากแหล่งอื่นๆ ประกอบด้วย ไม่ได้รู้จักผมจากที่นี่เพียวๆ เพียงแหล่งเดียว

ทีนี้... ยังจะแน่ใจในอนุมานของคุณอยู่หรือเปล่าครับ ว่าคนในนี้ไม่สนใจผม?

นี่คือสิ่งที่ผมครุ่นคิดเมื่อวานนี้ ว่าเรื่องนี้ ถ้าผมพูดออกไป มันจะทำลายระบบ Filtering ของผมครับ

เอาล่ะ คุณลองคิดว่า ถ้าชีวิตคุณ "เต็มแล้ว" "พอแล้ว" หรือ "อะไรแล้ว" ก็ได้ และจะเริ่มเป็น "ผู้ให้" กับสังคมบ้าง คุณมีวิธีการ "ให้" อย่างไรได้บ้าง

เอาแบบพระเอกหนุ่ม วิ่งช่วยคน แล้วลง FB? ขนาดนั้นก็ยังมีคนกล่าวหาว่ามีผลประโยชน์เป็นตัวเงิน

หรือจะไปซุ่มพัฒนา Code ผลงานเงียบๆ เพื่อมนุษยชาติ รอบริจาคตามกำลังศรัทธา อย่างนั้นยังไม่วายมีคนก่นด่าได้เหมือนกัน

ส่วนใหญ่เขาไม่ออกมาให้ท่านได้รู้จักสัมผัสตัวตน สัมผัสวิธีคิดได้ตรงๆ แบบที่ผมทำกันหรอกครับ มัน "เปลืองตัว" ครับ

ยุคผมมีทั้ง อ.ประพัฒน์ (ที่มีคนเพิ่งกล่าวถึงไปในข่าว Lotus) อ.เจน อ.พงษ์ระพี อ.ยืน หมอ'ดิษฐ์ หมออานนท์ อ.โจ ฯลฯ (บางท่านคุณ lew น่าจะรู้จักดี) บางท่านก็มีวิธีคืนกลับแก่สังคมตามแบบของพวกท่าน (แถมยังทำรายได้ได้ด้วย) บางท่านก็คืนประสบการณ์สู่สังคมได้แค่วงแคบๆ เพราะทน "น้ำเต็มแก้ว" ไม่ค่อยไหว

แต่ส่วนใหญ่ เขา "ไม่เอาเลย" ครับ เลือกที่จะหลบไปดีกว่า (ผมชักชวนเหยงๆ เป็นประจำ)

ผมผ่านวัยฟังมาแล้ว ผมจึงบอกว่า ผมไม่จำเป็นต้อง "ตักตวง" แล้ว สมัยวัยฟัง ผมไม่เคยมีประวัติให้ใครติได้ว่า "เพ้อเจ้อ" นะครับ ผมชอบถาม (แบบที่คุณ PaPaSEK เป็น/ทำให้ผมนึกถึงตัวเอง)

ผมไม่เคยออกความเห็นอะไรสักตัวอักษรเดียวในเรื่องที่ไม่รู้จริงหรือทำไม่ได้จริง ทุกคนที่เคยอ่านข้อเขียนผมในระยะเวลาหนึ่ง รู้จักผมตรงนี้ดีแล้วแน่นอน

หลายเรื่องหลายข่าว แม้ผมจะรู้จริง แต่เมื่ออ่านๆ ความเห็นที่ปรากฏ เห็นว่าถ้าเสวนาไปแล้ว คนส่วนใหญ่คงเข้าใจได้ยากยิ่ง (พายเรือในอ่างกันอยู่) ผมก็จำใจต้องเลือกที่จะเงียบไป มากกว่าที่จะไป "ทะเลาะกับเด็ก" โดยที่ยังไม่ทันได้เผยแพร่ความรู้/ประสบการณ์ไปสักเท่าไหร่นัก

ผมให้ความสำคัญกับความรู้ความสามารถตัวเองครับ ในขณะที่สมาชิกส่วนใหญ่ใน Blognone นี้ เลือกที่จะให้ความสำคัญกับวัตถุ/เครื่องมือ ภาษาโปรแกรม IDE OS ต่างๆ ฯลฯ แทนที่จะให้ความสำคัญกับตัวเองสูงกว่า ซึ่งสมาชิกส่วนใหญ่ยังเป็นบุคคลที่ "หาตัวเอง" ยังไม่เจอกัน และที่ไม่เจอกัน ส่วนใหญ่เหตุเพราะ "ทำตัวให้เต็ม" ก่อนเวลาอันควรทั้งนั้น

ผมไม่มีผลประโยชน์ทางธุรกิจอันใดจากสิ่งที่ผมแจกจ่ายกับสังคมนี่อยู่เลย (ซึ่งทำมามากกว่า 10 ปีแล้ว) แต่ที่ทำอยู่คือผมสร้างรูปแบบการป้อนคืนสู่สังคมที่ "ตรงตัว" "ถูกฝาถูกคน" ด้วยระบบ Filtering ที่อาศัย Attitude ของผู้คนในสังคมเองครับ

คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ

หลายคนคงตีความผิดไปอีก ว่าหมายประมาณถึง คนรักมีน้อยนิด คนชังมีมากกว่า ซึ่งแท้จริงที่โบราณกล่าวไว้หมายถึง คนรักมีค่ากว่าคนชัง ผืนหนังมีราคากว่าผืนเสื่อ ไม่ได้หมายถึงผืนเสื่อมันจะใหญ่กว่าผืนหนัง

ทั้งหมดที่เล่าๆ มา รวมกับการตกผลึกจากเหตุในประสบการณ์อื่นอีกจำนวนหนึ่ง ทำให้ผมได้ "วิถีทาง" ของผมเอง ผมจึงเริ่มหา "ที่ทาง" ของผมเอง ซึ่งก็เริ่มจากที่ opentle ตั้งแต่เขาเริ่มก่อตั้ง แต่แล้วผมก็พบว่าระบบ Filtering ของผมใช้กับที่นั่นได้ไม่เต็มที่ อีกทั้งรูปแบบการดำเนินการที่นั่นไม่เอื้ออำนวยให้ผม "ทำกุศล" ในแบบฉบับของผม (ที่คิดขึ้นเอง) ได้ ครั้นพอได้มาเห็นเจตนาของ 2 ผู้ก่อตั้งที่นี่ ก็เข้าตาผมครับ และเวลาที่ผานมาทุกอย่างก็พิสูจน์ออกมาว่า 2 ผู้ก่อตั้ง มีใจที่นิ่งและแน่วแน่พอที่จะธำรงค์แนวทางของตัวเองไว้ได้อย่างดี

ตามปกติแล้วชีวิตของผู้คนส่วนใหญ่ อยู่ในช่วงกอบโกยครับ ไม่ว่ากอบโกยความสนุก ความแซบจากการอ่าน (เช่นคุณ sunback เอง) มาหางานทำ มาหาความรู้ มาสนองศรัทธาตัวเองด้วยการ Drama ว่าสิ่งนี้ที่ตัวเองใช้อยู่ดีกว่าสิ่งนั้นที่คนอื่นใช้อยู่ (ทั้งที่ไม่ได้สร้างได้ทำเองซะหน่อย) ไม่ได้มีเจตนาจะหา "พื้นที่แจกจ่าย" โดยตั้งใจตั้งแต่แรกเช่นผม ผมก็ต้องหาพื้นที่ที่เหมาะสมกับผม ผู้ก่อตั้งที่นี่รักษากฏอย่างเคร่งครัด ซึ่งคือการ Filter ชั้นต้นออกไป แยกแยะคนกลุ่มหนึ่งออกไปได้ และกฏเหล่านี้ก็สร้างสังคมดีๆ ที่นี่ขึ้น ซึ่งทำให้ผู้คนที่เหลืออยู่ส่วนใหญ่คือกลุ่มคนที่มี Method คือการใช้เหตุผลถกกันในแบบปัญญาชน อีกทั้งยังเปิดกว้างกว่าแค่เรื่อง Technic โดยตรง

เป็นอันว่า... ผมเจอที่ที่เหมาะกับภารกิจของผมมากกว่า opentle แล้วนั่นเอง

ที่นี้ อะไรคือ Filtering system ที่ผมออกแบบขึ้นสำหรับตัวผมเอง (ต่อไปคือการ Spoil ล่ะครับ)

คนที่เคยอ่านข้อเขียนผมมาพอสมควรแล้ว จะเห็นได้ว่า ผมมักเป็นคนที่ "ชอบวางกับดักทางความคิด" ไว้ในการสนทนา วิธีของผมจึงเป็นการใช้ Attitude ของผู้คนเองในการ Filter ตัวเองออกไปจากวิถีของผมนั่นเองครับ

ผมผ่านมาจนวัยนี้ มีความรู้ความสามารถสูงได้ขนาดนี้ ผมมาด้วยมืออันอ่อนน้อม หูที่เปิดฟัง ถาม (ไม่ใช่แย้ง) มาตลอดครับ และโดยไม่ได้ถ่อมตนนักด้วย (ในทางที่ตัวเองเป็นเลิศ) ดังนั้นเป็นความตั้งใจจนเป็นบุคคลิกที่โดดเด่นชัดเจนของผมอยู่แล้วที่จะทำให้คนที่มี "วิธีคิดในเชิงลบ" รู้สึกในทางลบกับผมเมื่อได้สัมผัสตัวตนของผมในเบื้องต้นแล้ว... พวกเขาจะอัปเปหิตัวเองออกไปจากชีวิตของผมเองครับ

ด้วยหมั่นไส้ รู้สึกถูกหยาม ถูกกด ฯลฯ อะไรก็ตามแต่ แต่นั่นคือเงาดำมืดในใจของพวกเขาเองที่พวกเขาไม่รู้ตัวและเห็นตัวเองครับ

กระบวนการนี้ ทำให้คน Attitude ดีแท้ๆ ที่คิดดี ตั้งใจดี มุมานะเท่านั้น ที่จะมาถึงผมโดยตรงได้

กระบวนการนี้ ทำให้ผมไม่ต้องเสียท่าให้กับแรงกดดัน ต้องช่วยทั้งที่ไม่ควรช่วย ต้องให้ทั้งที่ไม่ควรให้ อย่างเช่นเสี่ยชาเขียวที่โดนชูป้ายกดดันให้ต้องช่วย อันเป็นผลเสียจากการภาพลักษณ์การแจกจ่ายของตัวเอง (ซึ่งไม่มี Filtering system เพราะเป็นการตลาดแท้)

กระบวนการนี้ ทำให้ผม "อกหัก" กับผู้คน "น้อยที่สุด" แล้วครับ ทำให้ผมไม่ห้องอกหักอัปเปหิ หลีกลี้ออกจากสังคม ไปนั่งทำงานเพื่อสาธารณะเงียบๆ คนเดียวห่างไกลจากผู้คน เขียน Blog เล็กน้อย เป็นฤษีในป่าใหญ่

วันหนึ่ง เมื่อคุณ "เต็ม" แล้วในชีวิต และคิดจะเป็นผู้ให้บ้าง วันนั้นคุณจะเข้าใจผมมากขึ้น เฉกเช่นคนที่ไม่มีลูก ไม่มีวันเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงความรู้สึกเสียสละเพื่อลูกจนกว่าจะได้มีขึ้นมาจริงๆ (ซึ่งความจริงแล้ว บางคนถึงมีลูกแล้ว ก็ยังเป็นมนุษย์แย่ๆ อยู่ก็มีถมไป)

คุณจะเจอ "น้ำเต็มแก้ว" เข้ามาเต็มชีวิตคุณครับ ถ้าคุณมีโอกาสถึงวันนั้น วันที่คุณมี "ท่อน้ำเสี้ยง" ของตนเองแล้ว และเริ่มที่จะ "แจกจ่าย" บ้าง... คุณลองทำให้ดีกว่าที่ผมทำอยู่นี่ให้ได้นะครับ อย่าท้อ อย่าหลบลี้หนีไปหรือเอาแต่อยู่บนหอคอยงาช้างซะล่ะครับ

เช่นเดียวกับการที่คุณ sunback เชื่อว่า "คนในนี้ไม่สนใจหรอกว่าท่าน..." นั่นมันสะท้อนออกมาว่า คนในนี้ไม่มีใครสนใจคุณ ไม่มีใครเคยตะเกียกตะกายอยากจะรู้จักเข้าถึงตัวคุณนั่นเอง คุณจึงคิดไม่ถึง/ไม่อาจเข้าใจได้ถึงครับ

และผมไม่ Allow ให้ทุกคนเหล่านั้นทั้งหมดยื่นมือเข้ามาสอดแทรกใดๆ ในการถกกับใครๆ ของผม โดยผมมีคำพูดที่ผมบอกทุกคนให้ฉุกคิดประโยคเดียวกันเสมอคือ "ถ้าพวกเธอออกตัวถือหางผม พวกเธอกำลังทำให้ผมเป็นหัวหน้าของหมาหมู่แทนการใช้เหตุผล ความรู้ และประสบการณ์ในการเสวนากันนะ"

ผมเอง พยายามเรียนรู้และจดจำทุกคนนะครับ ทำความเข้าใจในตัวแต่ละคน ว่าแต่ละคนมีลักษณะการพูดคุยเช่นใด และหลีกลี้หรือปรับตาม ดังนั้น ถ้าคุณ zerocool ยังไม่เคยคุยรู้จักกับผมมาเลย จะไม่รู้ลักษณะของผม อันนั้นเข้าใจได้ครับ แต่นี่ไม่ใช่ว่าเพิ่งเคยคุยกัน

ผมจะใช้คำว่า "โม้" เสมอ เมื่อผมจะหยิบยกประสบการณ์ขึ้นมาพูด นั่นคือ "ผมตั้งใจและเจตนา" ครับ

คนละครึ่งทางครับ ผมสื่อสารได้เท่านี้แหละ เรื่องการสื่อสารนี่ ยอมรับแย่กว่าที่ทุกคนคาดหวังครับ พยายามเข้าใจผมเท่าที่ผมจะสามารถถ่ายทอดบ้างก็แล้วกันครับ

ถ้าใครเชื่อว่า ทำได้ดีกว่าผม จงทำให้ดีกว่าให้ดูครับ แล้วเอามาเสวนาแลกเปลี่ยนกันครับ เหมือน Concept ที่นี่ว่าไว้คือ "อยากได้ต้องทำเอง" ครับ ประสบการณ์เป็นสิ่งที่ "มโน" ขึ้นมาไม่ได้ครับ เงินก็ซื้อไม่ได้ หายากยิ่งกว่าความรู้ครับ คุณก็คงคิดได้ว่า คนเราที่ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอดเพราะขาดอะไรครับ?

รู้จักผมมากขึ้นหรือยังครับ?

ต่อไปนี้ ผู้ที่ตามมาข้างหลังจากนี้ คงจะทำให้ผมเชื่อในความบริสุทธิ์ใจยากขึ้นแล้วนะครับ กุศโลบายของผมได้ถูกเปิดเผยแล้ว ที่ Reply นี้นี่เอง