ต่อให้ Netflix รวยล้นฟ้าสร้างหนังได้เป็นร้อยเรื่องสเกลเดียวกับ Perter Jackson, James Cameron แต่ถ้าโรงหนังไม่ต้อนรับก็คงเข้ายาก เพราะโรงหนังมีพี่เบิ้มขาใหญ่ค่ายหนังดังเป็นคู่ค้าที่สำคัญทั้ง paramount, warner bros, 20th, new line, sony, disney ซึ่งมองว่าการมาของ Netflix คือภัยของพวกเค้า ตอนงานหนังที่คานก็โดนโห่รัวๆ คนดูอย่างผมก็ได้แต่มองตาปริบๆ และดีใจที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของโลกในหลายๆด้านในยุคของตัวเอง เพราะส่วนตัวยังชอบไปดูหนังที่โรงเหมือนเดิม มันให้ประสบการณ์ที่ต่างจากหน้าจอมากครับ อย่างน้อยเราก็ได้ก้าวขาออกจากบ้านบ้าง

เสริมอีกนิดครับ การสร้างหนังก็เหมือนการสร้างสินค้า โดยมีจุดขายเป็นเนื้อเรื่องและผู้กำกับเป็นหลัก ค่ายหนังคือผู้ผลิตสินค้า โรงหนังคือลูกค้าของค่ายหนังที่รอรับซื้อหนังเพื่อนำมาขายให้พวกเราคนดูต่ออีกทีนึงเป็นค่าตั๋วเข้าชม โรงหนังจะเลือกซื้อสินค้าจากผู้ผลิตสินค้าที่เชื่อถือและไว้ใจได้ว่า หนังที่ซื้อมาจะไม่ทำให้ที่นั่งในโรงหนังว่างเปล่า ซึ่งค่ายหนังยักษ์ใหญ่มักได้ความเชื่อมั่นมาก่อนเสมอ ถ้า Netflix ทำให้โรงหนังเชื่อมั่นได้ว่าหนังของตัวเองมีคุณภาพพอ เราคงได้เห็นในโรงภาพยนตร์แน่นอน ถ้าไม่โดนค่ายหนังบิ๊กๆ กันลายเตะตัดขาซะก่อน