ขอเสริมกลอนหน่อยก็แล้วกัน

มวลสรรพสิ่ง ล้วนมี อยู่มากมาย ทั้งล้มตาย เกิดเจ็บ ตามวิถี
จะรวยจน หนุ่มสาว ชั่วหรือดี ทุกวันมี อยู่ทั่วไป ตามจิตคน //แก้ข้อแรก

อันทะเล น้อยใหญ่ ใครว่าลึก เพียงจิตนึก ไปถึง ร่องลึกหนา (หมายถึง จุดที่ลึก หรือ พื้นของท้องทะเลมหาสมุทร (ไม่ใช่ร่องลึกอย่างที่ใคร ๆ เข้าใจ)
ไม่กี่เซี่ยว วินาที แล้วก็มา เป็นเวลา ที่สั้น พลันตกใจ
ส่วนจิตคน เพียงน้อยนิด กว่าสิ่งใด คิดอะไร อยู่เนิ่นนาน เป็นไหนไหน
ถ้าลองวัด นับวัน ที่หทัย คิดออกไป คงกว้างใหญ่ กว่าเวลา..//แก้ข้อสอง

ทัั้งสิบนิ้ว ก้มกราบ ราบตามดิน ล้างมลทิน ความกระด้าง ต่างนิสัย
ให้ลดลง มีน้อย ในหัวใจ คงเหลือไว้ แต่ความดี นี้ถ่อมตน
อันวันทา อภิวาท แลก้มกราบ ลดแรงบาป ปราบอธรรม นำอดทน

ให้โกรธน้อย ถือน้อย เป็นกมล คือใจคน ที่มนุษย์ ควรให้มี // แก้สี่บาทสุดท้าย กลม หมายถึงดอกบัว (ลักษณะการพนมมือเหมือนดอกบัวเป็นต้น)

คำว่าประชาธิปไตย คือ ถือคนส่วนมากเป็นใหญ่
คำว่าธรรมาธิปไตย คือ ถือธรรมเป็นใหญ่
คำว่าอัตตาธิปไตย คือ ถือตัวเองเป็นใหญ่
คำว่าโลกาธิปไตย คือ ถือโลกเป็นใหญ่
คำว่ามนาธิปไตย คือ ถือใจเป็นใจ
คำว่าศีลธิปไตย คือ ถือศีลเป็นใหญ่
คำว่าทานาธิปไตย คือ ถือการให้เป็นใหญ่
คำว่าภาวนาธิปไตย คือ ถือความสงบนิ่งเป็นใหญ่
คำว่าเมตตากรุณามุทิตาอุเปกขาธิปไตย คือ ถือพรหมวิหารธรรมเป็นใหญ่ ถ้าสัตว์ทั้งหลายตั้งอยู่ในหลักธรรมนี้เพียงข้อเดียว ความเป็นอธิปไตยอื่นๆเป็นเพียงผู้ตามเท่านั้น