ที่มามันเหยียดครับ ถึงแม้คนส่วนใหญ่ (โดยเฉพาะวัยรุ่นสมัยนี้) จะไม่ได้ทราบที่มาหรือความหมายจริง ๆ ของมัน (เพื่อนซี้, เพื่อนตาย หรือจริง ๆ แล้วลึกไปกว่านั้นอีก เพราะโบราณเขามีพิธีผูกเสี่ยวด้วยซ้ำ สมัยนี้หาดูพิธีนี้ยากมาก) แต่ก็เถียงไม่ได้ว่าที่มามันไม่ค่อยจะดีซักเท่าไหร่ ดังนั้นถ้ารณรงค์ให้เลิกใช้ได้ก็ควรจะเลิกเถอะครับ

ประเด็นนี้พูดกันยากครับ คงเป็นเรื่องของการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันมากกว่าถูก/ผิด หรือเรารู้สึกอะไรหรือเปล่าอ่ะครับ

ในสังคมก็มีทั้งคนที่ถูก offend จากมุกเหล่านี้ แล้วก็มีอีกกลุ่มที่รู้สึก uncomfortable กับการที่ได้รับรู้ว่ามีคนเล่นมุกแบบนี้อ่ะครับ

ส่วนคนที่ไม่รู้สึกอะไรกับ racial slur ก็จะถูกมองข้าม และสังคมไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรอยู่แล้วครับ สังคมให้ความสำคัญกับคนที่มีปัญหามากกว่า

คำว่า "เสี่ยว" เป็นคำที่ดูถูกชาติพันธุ์ (Racist) หรือไม่

เสี่ยว จริง ๆ แล้วเป็นถภาษาอีสานที่เป็นคำที่โคตรบวกเลยครับ แปลว่าเพื่อนซี้ เพื่อนตาย คือตายแทนกันได้ สมัยก่อนคนอีสานที่สนิทกันมาก ๆ เขาจะทำพิธีผูกเสี่ยวกันเลย แสดงให้คนอื่นเห็นว่าสองคน (หรือหลายคน) นี้เป็นเสี่ยวกัน มีพันธสัญญาว่าจะต้องช่วยเหลือกันจนวันตาย (ประมาณพี่น้องร่วมสาบานในหนังจีนนั่นแหละ)

ทีนี้ในยุดนึง (สมัยผมเป็นวัยรุ่น) คนภาคกลางค่อนข้างจะดูถูกคนภาคอีสาน (มากน้อยต่างกันไป แต่ก็มีการเหยียดให้เห็นแบบชัดเจน เช่น เพลงลูกทุ่ง หมอลำ จะถูกเหยียดว่าเป็นเพลงของคนบ้านนอกคอกนา เป็นต้น) ซึ่งบังเบิญว่าคนอีสานก็เรียกตัวเองเป็นลาวอยู่แล้ว (ภาษาที่พูดก็บอกว่าตัวเองพูดลาวเสียด้วย ไม่ได้พูดว่าฉันพูดภาษาอีสาน แต่พูดว่าฉันพูดลาว) ดังนั้นในยุคนั้นเลยเกิดการเหมารวมไป ทั้งคนลาว (ที่เป็นคนลาวจริง ๆ) และคนอีสาน เป็นพวกบ้านนอกคอกนา (พูดให้ชัดคือชนชั้นต่ำกว่าคนกรุงน่ะแหละ) เขาเลยเรียกเหยียด ๆ ว่า "ลาว"

หลังจากนั้นก็เริ่มมีกระแสต่อต้านการเหยียดเกิดขึ้นบ้าง (แต่ไม่เท่าสมัยนี้) การเหยียดนี้เลยผ่อนคลายลงไปบ้าง แต่คำว่า "ลาว" เป็นมรดกจากยุคมืดมันยังอยู่ คำนี้เลยใช้โดยทั่วไปแทนคนที่ทำอะไรเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร หรือทำอะไรเปิ่น ๆ ที่คนทั่วไปควรจะรู้ว่าควรทำไง แต่อีตานี่ดันไม่รู้ เช่น เข้าไปกินอาหารในห้างแล้วเรียกเช็คบิล ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ต้องเอาบิลเดินไปจ่ายที่เคาเตอร์เอง ก็จะถูกเพื่อนด่าว่า "ลาวว่ะมึง"

พอเวลาผ่านไปอีกสักหน่อย กระแสการต่อต้านการเหยียดก็ค่อย ๆ มากขึ้นตามกาลเวลา (พูดง่าย ๆ คือคนมีความสิวิไลซ์ขึ้น?) คนที่ยังใข้คำว่า "ลาว" อยู่ ก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เลยเลี่ยง ๆ ไปใช้คำว่า "เสี่ยว" แทน เพราะคำนี้คนอีสานแม้จะพูดไม่บ่อยนัก (เพราะเสี่ยวไม่ได้หากันง่าย ๆ นะ) แต่พอได้ยินแล้วมันรู้สึกว่า "เฮ้ย คำนี้บ้านนอกดีว่ะ" (ถ้าผมจำไม่ผิด ได้ยินมาจากรุ่นพี่ในมหาลัยก่อน พอเริ่มแพร่หลาย ก็เริ่มเห็นดารา พิธีกรในทีวีใช้กัน) เลยเลี่ยงไปใช้คำว่า "เสี่ยว" แทน "ลาว" ซึ่งใช้ในบริบทเดียวกันเด๊ะ ๆ เลย คือใช้ด่าอีกคนที่มันไม่รู้เรื่องอะไร (คือทำตัวบ้านนอกนั่นแหละ)

ส่วนตัวผมมองว่าที่มามันไม่น่าพิสมัยซักเท่าไหร่ แถมสุดท้ายแล้วความหมายของมันก็คือด่าว่าอีกคน "บ้านนอก" ซึ่งมันก็เหมือนจะเหยียด ๆ อยู่ดี (เหยียดซ้อนเหยียดไหมล่ะ) ดังนั้นไม่จำเป็นผมคิดว่าก็ไม่ควรใช้มันซักคำน่ะแหละ (ทั้ง ลาว เสี่ยว และ บ้านนอก)