รอดูผลงานของคุณหญิงกัลยา โสภณพนิช แต่กว่าจะออกผลคงต้องรออีกหลายปี

ไม่รู้หลักสูตรการศึกษาของ USA เป็นไง
ผมว่าประถมน่ะเร็วไป มันควรมีทักษะคณิตศาสตร์ระดับหนึ่งก่อน
ไปเริ่มสักมัธยมปลายน่าจะดีกว่า

ทุกวันนี้ แยกตัวประกอบ, ไตรยางค์(ratio), ตรีโกณ, matrix, vector ผมก็ยังใช้อยู่เลย
ยังเสียดายที่ผมลืม integrate ไปแล้วไม่งั้นน่าจะเขียนโปรแกรมง่ายกว่านี้

ประถมปลายน่าจะได้ ประถมต้นไม่ควรเดี๋ยว ปัญหาเด็กติดจอ สมาธิสั้น พ่วงมาอีก ไหนจะเรื่องปัญหาสายตาตั้งแต่เด็ก

Block programming ฝึก logic คิดเป็นระบบดีกว่าครับ เตรียมความพร้อม แล้วเด็กจะสนุกด้วย พอสนุกการเรียนรู้จะก้าวกระโดด เลย

หัวข้อน่าจะประมาณ Tim Cook แนะนำศึกษาภาษาคอมพิวเตอร์เป็นภาษาที่ 2 รึเปล่านะ

ขอพูดในมุมครูนะครับ

สามสิ่งที่มักตีกันไปมาคือ หลักสูตรที่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน ตรงกับความต้องการของท้องถิ่น กับตรงกับความต้องการของผู้เรียน

ซึ่งถ้ามองแบบ Nagative Thinking แบบผมแล้วก็จะ Label ไปว่า "เป็นขี้ข้าในบริษัท" "เป็นไอ้โง่ที่ทอผ้ากับต้มเกลือขายไปจนตาย" "วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่เต้นลงติ๊กต๊อก"

ปัญหาคือ คุณจะสามารถรักษาจุดร่วมที่ทำให้บริษัทยังมีแรงงานป้อนพนักงานในระบบอย่างไรโดยที่เด็กไม่ต้องอพยพย้ายถิ่นและไม่เลิกเรียนกลางคัน มันเป็นเรื่องที่ยากและถ้าคุณทบทวน modern education ณ ตอนนี้ให้ดี มันเบียวครับ มีตั้งแต่ให้ท่องสูตรคูณตั้งแต่อนุบาล คัดไทยตัวเท่าเหรียญบาทให้สวย โดยลืมไปว่าช่วงวัยของเด็กสามารถหรือไม่สามารถทำอะไรได้ เช่น เด็กอายุไม่ถึง 11 ขวบยังไม่สามารถคิดเชิงนามธรรมได้ เด็กอนุบาลยังมีลักษณะทางกายภาพของมือที่ยังเจริญไม่เต็มที่แต่ครูกลับใช้ไม้เคาะมือเด็กให้คัดไทยให้สวย

สิ่งเหล่านี้เรียกว่า Fast Education เร่งเร้าอยากให้เด็กทำทำทุกอย่างได้จนเด็กหลายคนซิ่งมอไซค์กับเล่นเกมไปวันๆยังมีความสุขกว่านั่งในห้องเรียน

แล้วมันเกิดจากอะไร มันเกิดจากทิฐิของผู้ใหญ่ที่ประสบอะไรบางอย่างที่มีอิทธิพลต่อชีวิตของเขาแล้วพยายาม "ยัด" ให้เด็กได้รับประสบการณ์นั้นด้วย อย่างเช่นคุณจัดแผนแบบหมวก 6 ใบให้กับเด็กประถม คุณยัดภาษาจีน นาฏศิลป์ ดนตรีให้เด็กเรียนทุกชั้นเรียน โดยลืมธรรมชาติของเด็กและความต้องการของเด็กด้วย ถ้าสามารถให้เด็กในโรงเรียนของรัฐเลือกวิชาเรียนได้เอง เด็กคงไม่ออกกลางคันหรอกครับ (แต่ครูภาษาอังกฤษคงนั่งตบยุงสนุกเลย)

หากมีใครมาบอกว่าลูกผมทำได้ เขียนโค้ดได้ พูดภาษาบลาๆได้ ผมขอแสดงความยินดีด้วย(อยากใช้คำอื่นนะ) แต่ไม่ใช่กับเด็กในชนบทที่ไม่มีแม้กระทั่งมือถือ แถมมีคอม AIO ห่วยๆที่จัดสรรมาให้เกิดจอพังทั้งที่ยังไม่สอนเด็กเลยด้วยซ้ำ

ส่วนตัวไม่เห็นด้วยเท่าไหร่

ผมมองว่าสิ่งที่จำเป็นจริงๆไม่ใช่การ "เขียน" แต่เป็นการ "อ่าน" มากกว่า (ไม่ได้หมายถึงอ่านโค้ดตามตัวอักษรแต่หมายถึงสามารถเข้าใจการทำงานของมันได้) ซึ่งการอ่านภาษาโปรแกรมนั้น ผมคิดว่าเรียนรู้เรื่องวิธีคิดอย่างเป็นระบบหรือตรรกะอะไรพวกนี้ก็เพียงพอแล้ว

ภาษาเขียนโปรแกรมเกือบทั้งหมดมันก็เป็นภาษาอังกฤษอยู่แล้ว ถ้าเข้าใจวิธีคิดหรือตรรกะมันก็อ่านรู้เรื่องในระดับนึงและน่าจะเพียงพอก็คนที่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับสายงานนี้อยู่ อีกทั้งยังสามารถนำวิธีคิดไปประยุกต์ใช้ได้อีกด้วย

แน่นอนถ้าเป็นขั้นสูงยังไงก็ต้องเรียนรู้จากการเขียนโปรแกรมแหละ และถ้าได้ทั้งอ่านและเขียนมันก็เป็นเรื่องดี แต่นี่คือกำลังพูดถึงวัยประถม คิดว่ายังไงวัยนี้ก็คงยากที่จะเรียนรู้ทั้งสองอย่างได้พร้อมกัน และด้วยความที่ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้ประโยชน์จากการเขียนโปรแกรม ผมคิดว่าควรให้ความสำคัญกับวิธีคิดและการอ่านมากกว่า

ส่วนเรื่องการถ่ายทอดความคิดสร้างสรรค์มันก็มีประโยชน์จริง แต่ทุกวันนี้มีเครื่องมือที่ช่วยเรื่องพวกนี้โดยไม่ต้องเขียนโค้ดมากขึ้นเรื่อยๆ อนาคตยังไงมันก็ต้องมีมากขึ้นแน่นอน ซึ่งถึงตอนนั้นการเขียนโค้ดอาจจะไม่จำเป็นแล้ว แต่ทักษะการคิดเชิงตรรกะอะไรพวกนี้นี่แหละที่ยังต้องใช้อยู่

อาจเป็นวิชาพื้นฐานให้เด็กรู้จักโปรแกรม รู้จัการทำงานของโปรแกรม และได้ทดสอบความชอบก็พอ
เด็กเองก็ต้องมีพัฒนาการของเด็กด้วย อันนี้ต้อง Balance ครับ
จะแทงสุดซอยก็เสี่ยงต่ออนาคตเด็กมากไปหน่อย

FYI เท่าที่เห็นการเรียนโค้ดดิ้งโรงเรียนไทยตอนนี้ เด็กประถมต้นก็มักจะเป็น unplugged coding หรือ Lego WeDo โตมาหน่อยค่อยจับพวก microbit หรือ scratch ที่ทำงานกับ hardware ไม่ได้ไปนั่งเปิด editor พิมพ์โค้ดอย่างเดียวครับ

บิดาผมเป็นวิศวกรอิเล็คฯ ทำงานกับ Gestetner ประเทศอังกฤษ ตอนประถมผมมีโอกาสได้เริ่มที่เล่น 2SC458 และ CMOS+TTL ครับ สนุกมากและทำให้ได้เข้าใจ Logic ซึ่งเป็นพื้นฐานของทุกอย่างมาเป็นผมทุกวันนี้ (มีบิดาเป็นครูซะเอง)
2SC458+Bulb และ Buzzer ปูความเข้าใจเชิงเส้นให้กับผม (Linear)
CMOS+TTL และ NE555 ปูความเข้าใจเชิงเลขให้กับผม (Digital)
โดยที่ยังไม่ต้องเขียนโปรแกรมใดๆ (ตอนนั้นยังไม่มีภาษาโปรแกรมชั้นสูงเกิดอยู่แล้ว/ผมจึงเชี่ยวชาญ ASM) และไม่ต้องไปคำนึงถึงคณิตศาสตร์ชั้นสูงใดๆ เลย (ผมถูกบิดาหลอกล่อด้วยวงจรกำเนิดเสียงและไฟวิ่ง ตื่นตาตื่นใจมาก)
ดังนั้น ผมพอเข้าใจว่า Tim Cook หมายถึงอะไรสำหรับเด็กประถม
แต่... รุ่นผมโชคดีที่อยู่ในยุค 8086 เพิ่งเกิด (Z80 ด้วย) ทำให้ผมได้พัฒนาตัวเองมาพร้อมๆ กับที่ PC เกิดขึ้นมาบนโลก สะสมความชำนาญตามมาตลอด
สำหรับเด็กเดี๋ยวนี้ นวตกรรมมันทับถมมามาก คงไม่ง่ายเหมือนสมัยผมเริ่มต้นแล้ว

เขาเสนอความเห็นในส่วนที่เป็นประโยชน์กับเขาด้วยละครับ ถ้าคนเกิดชอบเยอะ เขาก็จะมีโอกาสได้แรงงานในส่วนของเขา แต่มองในอีกมุม เด็กก็ได้เรียนรู้ทักษะ การคิด แก้ปัญหาต่างๆด้วยครับ win win

เวลาความเป็นเด็กมันหายไปเพราะความคิดของผู้ใหญ่ เอาความคิดตัวเองไปใส่ให้เด็ก วันๆเรียนมันอย่างเดียว

อ่านข่าวแล้วให้ความรู้สึกเหมือนเห็นอาม่า อยากให้หลานเรียนหมอ หวังดีแหละ แต่ถามเด็กมันด้วยนะคร๊าบ อยากเรียนจริงมั้ย เพราะส่วนตัวรู้จัก คนที่เอนทรานซ์ ไม่คิด แต่เดินไปขอพ่อมันว่า อยากเรียนหมอครับ ขายสมบัติจ่ายไป 5-6 ล้านให้เรียนหมอแบบเอกชน จบมาก็ได้เป็นหมอผ่าตัด มือต้นๆ ของประเทศได้นะ รักที่จะเรียน กล้าเอามีดผ่าอกคนไข้มั้ย ? มันไม่เกี่ยวกับ ความเก่ง ใจล้วน ๆ (แต่คนนี้หัวใจวาย เสียชีวิตไปแล้ว เสียดายเหมือนกัน)

ผมไม่เห็นด้วยเท่าไรนะ ควรเน้นสอนวิธีการคิดแบบ critical thinking มากกว่า ถ้าอยากจะไปทางนั้น

สอนน่ะสอนได้ แต่ถ้าจะเอาแรงจูงใจในการเรียนรู้ ต้องให้คนเรียนได้ลองเอาสิ่งที่เรียนใช้ทันทีทีละเล็กละน้อยก็ได้ ไม่ใช่มาแต่ทฤษฏีไว้สอบ ประสบการณ์ส่วนตัวของผมเลย มารู้เลยว่าอะไรต้องใช้ในตอนโตนี่หล่ะต้องกลับไปรื้อฟื้นหาความรู้ใหม่ในที่สิ่งที่เคยผ่านมา ถึงตอนนี้มันจะจำได้เองเพราะมีการใช้งานจริง

ลูกผมก็เรียน Block programming พวก Scratch และ Code.org จากโรงเรียน
มันมี block พวก If...Else , Loop...for...while
มี Event ต่างๆให้ใช้
กึ่งๆ OOP

กำลังคิดๆว่า ถ้าหากว่า ผ่าน Scratch มาได้ ว่าจะได้ลอง Python

เขาบอกว่า Coding ไม่ใช่ Programing นะครับ

น่าจะคล้ายๆของไทยที่มีกระแสอยุ่ช่วงหนึ่ง ที่ไ่ม่ใช่การเขียนโค้ด แต่เป็นกให้คิดขั้นตอน ตรรกศาตร์ มีเกมให้เด็กเล่นสนุกๆ

เข้าใจว่า ระบบตรรกะ เริ่มทำงานช่วง 7ขวบขึ้นไป
ดังนั้นเร็วสุดน่าจะ ป.ปลาย

อายุน้อยกว่านั้น ระบบความจำทำงานได้ดี ควรเน้นวิชาที่ใช้ความจำอย่างเรื่องภาษา/เลขง่ายๆ จะดีกว่า
ทำให้อ่านหาความรู้เองได้บ้างเมื่อเข้า ป.ปลาย ด้วย