น่าไปตั้งบล็อก เขียนเรื่องนี้เลยนะเนี่ย ฮ่าๆ ซีเรียสจริงๆ

ปล. ไม่ว่าเกตจะยักย้าย ยักยอกอะไรหรือไม่ก็ตาม แต่มันก็ยังดีกว่าคนที่ไม่ทำอะไรเลย เก็บอย่างเดียว
และภาพลักษณ์ จากสิ่งที่เขาทำ จากการเดินสาย ตระเวณผลักดันให้เกิดเรื่องต่างๆทั้ง สุขภาพ พลังงาน มันดูดีกว่า CEO ทุกคนบนโลกนี้ และถ้าให้จัดอันดับ เศรษฐีที่ใจบุญที่สุด เค้าก็น่าจะเป็นที่หนึ่ง และยิ่งได้อ่านข้อคิดหลายๆอย่างของเขาแล้ว มันเอามาใช้กับชีวิตคนธรรมดาได้ เค้าไปช่วยประเทศโลกที่สามสี่ห้า แต่เจ้าสัวบ้านเราก็ยังหลอกคนในประเทศกันไปอยู่ไม่เห้นจะได้ช่วยอะไรเป็นชิ้นเป็นอันดีแต่สร้างภาพ หลอกคนไทยใช้ของห่วยๆกันต่อไป ถ้าสารคดี Food Inc ได้มาถ่ายทำบ้านเรามันคงจะอึ้งกันกว่านี้ ว่าอเมริกาหนักแล้ว แต่เจอพี่ไทย อาหาร QC ไม่ผ่านส่งให้คนไทยกิน ของดีๆส่งให้ฝรั่ง เห้อ

มุมมองด้านภาษีมรดกแล้วมองว่าเค้าทำเพื่ออยากลดภาษี ผมมองว่ามันเหมือนคนอิจฉาคนรวยกว่าแล้วหาว่าเค้าทำดีเอาหน้าทั้งที่ถ้าเป็นตัวเองก็คงอยากจะเก็บไว้เหมือนกัน อดีต M$ เคยเป็น Evil ครับ แต่ปัจจุบันมันเปลี่ยนไปผมว่าเราน่ายกย่องเค้าได้แล้วนะ

ช่างมันเถอะครับ ด้านนั้น มุมมองนั้น ผมก็เข้าใจครับ นั่นคือสิ่งที่ผมชี้ว่า มีความจริงอีกมากมายนัก ที่ไม่ได้บันทึกด้วยอักขระวิธีให้อ้างอิงได้ นอกจากได้ประสบด้วยตนเอง ดังนั้นเรื่องตัวเลข ผมจึงไม่สนใจ
แต่จะอธิบายให้สั้นที่สุดได้ดังนี้...

จริงอยู่ ข้อเท็จจริงตามตัวหนังสือ ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่มนุษย์เขียนขึ้น ตั้งกันขึ้นมาเอง ระบุ 53% จริง แต่ข้อเท็จจริงเหล่านั้น หาได้เป็นความจริงเสมอไม่ แท้จริงแล้ว แทบจะไม่จริงเลยด้วยซ้ำ
เพราะในทางปฏิบัติ เมื่อมนุษย์เรา จะเก็บภาษี หรือรีดนาทาเร้นใครๆ ก็จะหยิบกฏข้ออื่นๆ มาประกอบอีกมากมาย เพื่อตัดข้อลดหย่อนต่างๆ ให้ได้มากที่สุด ในขณะเดียวกัน ก็ตีมูลค่าสิ่งต่างๆ ให้สูงที่สุดกว่าข้อเท็จจริงเพื่อรีดนาทาเร้นให้ได้มากที่สุด ในทางปฏิบัติจริงแล้ว ผู้สื่อข่าวทั้งหลายจึงรายงานจากตัวเลขที่จ่ายจริง เทียบกับมูลค่าจริงของทรัพย์สินอ้างอิงทั้งหมด
สื่อในใส่ไข่ ก็จะคิดมูลค่าจริงให้ต่ำที่สุด ตัวเลขที่มาจากสื่อที่ใส่ไข่ ย่อมพาไปได้สูงขนาดนั้นนั่นเอง

ดังนั้น อย่าไป Serious กับมันเลย ว่าจะกี่ % ครับ

และที่ผมอธิบายไปนี่สิครับ คือความจริง ไม่ใช่ข้อเท็จจริง ดั่งที่พยายามนักพยายามหนา ที่จะพาทุกคนชวนออกมาดูความเป็นจริงครับ

ทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ได้เปลี่ยนไป เคลื่อนที่ไป ด้วยแรงกระทำ กฏใดๆ เพียงหรือข้อเท็จจริงใดๆ เพียงแรง/กฏ/ข้อเดียว
เหตุการณ์ทุกอย่าง มีแรงกระตุ้นจากหลายล้านความจริงและหลายล้านข้อเท็จจริง ทั้งข้อเท็จจริงทางธรรมชาติและข้อเท็จจริงที่มนุษย์ตั้งขึ้นมาเอง (ซึ่งส่วนใหญ่เป็นข้อเท็จจริงเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น)
ทุกอย่างที่เรารู้ ล้วนเป็นผีเสื้อขยับปีกครับ

ความรู้ เป็นเพียงบันทึกของผลแห่งปัญญาเท่านั้น และผลแห่งปัญญาของทุกคน บันทึกเท่าไหร่ก็ไม่หมด บันทึกเท่าไหร่ก็ไม่มีทางครอบคลุมทุกอย่างของแต่ละคน
ถ้าเราคิด เราเชื่อแค่ตามที่เรารู้ (ไม่ใช่ไม่เชื่อความรู้นะครับ ทำความเข้าใจคำพูดผมให้ดี) และเรายึดติดวิธีคิด วิธีที่จะเชื่อเรื่องอื่นใดแค่นั้น เราก็จะตีกรอบปัญญาของเรา แค่อยู่ในกรอบของความรู้นั้นๆ ครับ

ความรู้หนึ่งๆ จะไปปิดกั้นความรู้อื่นอีกหลายความรู้เสมอ
เราจะรู้เท่าทันกลไกของความรู้ที่เข้าสู่สมองของเราได้ด้วยปัญญาครับ

ผมจึงยกตัวอย่างประเด็นกระทู้นี้... ซึ่งผมชมเชยว่า ตั้งคำถามได้ดี ไม่ว่าจะด้วยบังเอิญหรือตั้งใจก็ตาม

ข้อเท็จจริง จะเป็นข้อเท็จจริงหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับว่า เรามองหาอะไรครับ?

ประเด็นกระทู้ ถามถึงข้อเท็จจริง ว่า ทำไมคนถึงเกลียด?

ถ้าผมบอกว่า ได้ยินมาว่า เกตส์เหยียบมดตาย จึงเกลียด
นั่นก็ข้อเท็จจริง ตามที่ประเด็นกระทู้มองหาครับ

แม้ว่า จะไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองก็ตาม
ข้อเท็จจริงก็คือ มีคนที่เกลียด เพราะแค่ได้ยินมาด้วยนั่นเอง

ส่วนการจะไปไล่เบี้ยนั้น คือการออกนอกประเด็นไปแล้ว มันคือการไปหาข้อเท็จจริงอื่นๆ ไปเสียแล้วนั่นเอง
และการไล่เบี้ยนั้น ถ้าเป็นผม ผมจะถามอีกวิธีแทน...
อาจจะว่า...

"อืมมม์... ผมเข้าใจแล้ว ว่าทำไมคุณถึงเกลียด ว่าแต่ว่า ถ้าไม่ลำบากใจเกินไป จะบอกผมหน่อยได้ไหมครับ ว่าได้ยินมาจากที่ไหน หรือจากใคร"

นี่สิครับ... สร้างสรร
เพราะ... เมื่อผมสนใจข้อเท็จจริงแบบที่ผมสนใจ ก็ควรค้นหาต่อไปด้วยวิธีการ Researching แต่ไม่ใช่ Fighting
และในที่สุด เราก็จะได้ข้อเท็จจริงในแบบที่เราต้องการต่อไป ว่าที่เขาได้ยินนั้น มาจากไหน? จะไล่ต่อไปอีกเพื่อหาจุดบิดเบือนจากที่ท่านมีความรู้ก็ได้ เพราะว่า ดีไม่ดี... ถึงท้ายที่สุด ท่านเองอาจพบว่า ที่ท่านรู้นั้น เป็นข้อเท็จจริง แต่ไม่ใช่ความเป็นจริงก็เป็นได้ครับ

ถูก หรือ ผิด ไม่ใช่ข้อเท็จจริงของผู้ตั้งกระทู้ถาม
แต่เป็นข้อเท็จจริงของเราเอง ที่เราสงสัยเอง ด้วยมุมมองของเราเองเท่านั้นครับ

เมื่อผมมุ่งความสนใจไปตามประเด็นของกระทู้ ผมจึงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ใช่ว่าเข้าข้างใคร หรือช่วยเหลือใครทั้งนั้น แต่เพราะตัวเลขนั้น แม้แต่มาจากคุณ joomla เอง ไม่ได้อยู่ในประเด็นของกระทู้ (ที่ผมมุ่งความสนใจไป)
ตามประเด็นของกระทู้ คุณ joomla ได้บอกข้อเท็จจริงของตนเองออกมาแล้ว ก็คือได้แล้วครับ ข้อเท็จจริง
ได้แล้วครับ ความเห็นอันมีค่าของคุณ joomla

จากนี้ไปต่อไป ขอออกทะเลนะครับ ใครอ่านไม่ไหว ก็ผ่านไปเถอะครับ

ผมตามเข้ามาดูที่นี่ เมื่อสัก 2 หรือ 3 ปีที่แล้วกระมัง เอาแม่นๆ คงบอกไม่ได้
ผมนับถือคุณ mk ที่ทำให้ที่นี่ต่างจาก Blog อื่น
คุณ mk ไม่ได้เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของ Blog
แต่กฏของคุณ mk กลับเปิดกว้าง แม้ใครจะออกทะเลเท่าไหน ท่านก็ไม่เคยขัด
นั่นเอง ทำให้ผมตัดสินใจ Register ที่นี่ครับ
ปัจจุบัน opentle.org ผมก็ยังเทียวดู แต่ด้วยฐานของสมาชิกในนั้นเปลี่ยนกลุ่มไป ไม่มีใครถามอะไรเข้าทางถนัดให้ผมได้โม้ ได้ฝอยมานานพอสมควรแล้ว
เรื่องไหนที่ผมไม่รู้ ผมไม่ถนัด ผมไม่ Jam ครับ
มาที่นี่ ผมได้พบ ได้อ่านข้อความของคุณ lew ก็ได้เห็นเด็กรุ่นใหม่อีก 1 คนที่น่านับถือ ไม่แปลกใจที่ร่วมอุดมการณ์กันคุณ mk ได้
ถึงยังเด็กประสบการณ์ไปหน่อย แต่แววที่ดีเห็นได้ชัดอย่างเช่นในกระทู้นี้ ที่ผมสามารถทักคุณ lew ได้ และท่านรู้ได้ในที่สุด ว่าผมสื่ออะไรไป

เมื่อวานผมหยุดงานตัวเอง แต่ไม่ได้เข้ามา Reply อะไร เพราะรับโทรศัพท์ตั้งแต่สายๆ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ลูกศิษย์ลูกหาโทรมาคุยเรียงคิวเพราะกระทู้นี้
ก็ขอเล่าให้อ่านกัน... ถ้ามีความพยายามอ่านเพียงพอ
เขาได้เข้ามาอ่านกันที่นี่เพราะผมเคยแนะนำไป สรุปรวมคือ ทุกคนเป็นห่วงกัน ว่าผมยื่นมือเข้าไปทำไม รังแต่จะเสียหาย
บ้างก็ว่า เดี๋ยวจะโดนเด็กถอนหงอกเอา
บ้างก็ว่า อยู่มาจนป่านนี้ สร้างแต่คนรักก็พอแล้ว เข้าไปยุ่งกับสังคมเด็กรุ่นใหม่แบบนี้ จะสร้างคนเกลียดได้ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักมักจี่กัน
สรุปได้ประมาณนี้...

ผมใช้เวลาทั้งวัน ตอบโทรศัพท์ อธิบายไปทีละคน (ก็มันคุยได้ทีละคนนี่นะ โทรศัพท์เนี่ย)
สรุปรวมที่ผมอธิบายไปคือ...
ผมไม่เห็นว่าผมจะเสียหายครับ หงอกเหงิกอะไรผมไม่มีให้ใครๆ ถอนทั้งนั้น นั่นมันอัตตาครับ
และผมก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเสียหายอะไร มีแต่ได้ กับเสมอตัวครับ
ใครอ่านผมออก ก็ได้ไปเท่าที่เขาอยากจะมองหา
ใครอ่านไม่ออก ก็ไม่เห็นว่าจะมีสาระอะไร
ทั้งหมด มันก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน ว่าเข้ามาหาอะไรใน Blog นี้

ทุกปฏิสัมพันธ์ในพิภพนี้ ล้วนมีสาระในแบบของมันทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับว่า เราจะมองมันจากมุมไหน
ผมมองจากมุมที่ว่า ผมทำประโยชน์ให้คนรุ่นหลังแล้ว
คนที่รู้สึกว่าได้ประโยชน์จาก Reply ของผม ก็ได้ไป คงไม่ต้องอธิบายอะไรกันมาก
คนที่ไม่ได้ ก็ไม่ได้ไป
และยังมีคนที่ได้ไปแบบไม่ทันรู้สึกตัวอีกด้วยครับ
บางคนได้ความสะใจ ได้ด่าใครสักคน
บางคนได้ความฮา ตลกใน Reply ผม ที่เข้าใจคนอื่นผิดไป
บางคนได้ความรู้สึกดี ที่ได้เห็นคนเก่งๆ โดนยำบ้าง นำไปยกระดับความรู้สึกไร้ค่าที่แอบอยู่ในจิตใต้สำนึกของตนเองได้
บางคนได้ดีใจ แน่ใจว่าตนเองไม่บ้า เพราะได้พบว่า มีคนบ้ากว่าเขาด้วยในโลกนี้

ผมไม่เห็นมีใครเสียอะไรไปเพราะผมสักอย่าง กับการยื่นมือเข้ามาในสังคมนี้
มีแต่คนได้ไปไม่แบบใดก็แบบหนึ่งหรือมากกว่า และคนที่เสมอตัว

แล้วผมจะไปทุกข์ร้อนอะไรครับ?
แล้วก็บอกทุกคนว่า อย่าห่วงไปเลย ถ้าผมรู้สึกสิ้นหวังกับ Wisdom effort ของคนในนี้ ผมก็จะปลีกวิเวกไปเองแหละ เพราะนั่นแปลว่า ที่นี่ไม่มี Space ให้คนแก่ขี้โม้แบบผมอีกแล้ว

แต่ผมยื่นมือเข้ามา เพราะยังมีความห่วงใยสังคมคนรุ่นหลังครับ

ข้อเขียนของผม อ่านฟรีครับ
เล่าฟรี
ไม่ได้เอาไปรวมเขียนหนังสือขาย
เล่าในนี้ ถูกด่าได้ด้วย
เขียนหนังสือ ไม่มีใครส่งคำด่ามาถึง
และเมื่ออยู่ในรูปหนังสือ (อักขระวิธี) ยังทำให้ผู้มีความรู้อีกมากมาย หลงติดนำไปอ้างอิง กลายเป็นข้อเท็จจริงไปได้อีกด้วย
ประสบการณ์ของคน พอเขียนเป็นหนังสือ สังคมเรียกว่า ชีวประวัติ คือคำเรียกเชิง Positive
ประสบการณ์ของคน พอเล่าๆ โม้ๆ สังคมเรียกว่า โม้ ฝอย พ่น กลายเป็น Negative ไปเสียเฉิบ
ทั้งที่ หนังสือ คุณต้องจ่ายตังค์ซื้อมาอ่าน
อ่านแล้ว ถามไม่ได้
เจาะประเด็นไม่ได้
แต่ถ่ายทอดแบบผม ได้ฟรีๆ ครับ
ถกได้
ถามได้
แย้งได้
ด่าได้
ถอนหงอกได้ด้วยเอ้า

สักกี่คนครับ ที่มองเห็นมุมนี้...

ผมถ่อมตัวเสมอ ในแบบที่คนที่มองออกจะพูดถึง
ผมเรียกทุกอย่างที่ผมพูดว่า Garbage, โม้ และฝอย เสมอ
มันเป็นเรื่องที่ลำบากอยู่แล้ว ในการถ่ายทอดสิ่งที่ตนเองรู้ ในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ ให้ได้ทราบกัน โดยที่ไม่มีใครรู้สึก Negative

คนแก่บางท่าน จะเรียกสิ่งที่ตนเองเล่าว่า นิทาน แต่ผมไม่เรียกตาม เพราะยังฟังดู Positive ไปหน่อย มันยังถ่อมตัวไม่พอ เดี๋ยวเด็กๆ อัตตาสูงมันด่าเอาได้

คนประสบการณ์ยาวนาน มีใจจะเอื้อเฟื้อ ก็ย่อมโม้ยาว โม้นาน เป็นเรื่องปกติ

ลูกหลานใครๆ ก็ทราบว่า รู้สึกกับเรื่องเล่าของปู่ย่าตนเองอย่างไร
Garbage ของผมจะมีสาระหรือไม่ วันหนึ่ง ท่านก็จะได้ประสบด้วยตนเอง จากลูกหลานท่านเอง ถ้าท่านไม่ด่วนจากไปตั้งแต่อายุยังไม่มากครับ

วัยหนุ่มวัยสาว ท่านเป็นคนหมู่มาก
ในสายตาของผม มุมมองของพวกท่าน เป็นมุมมองที่แสนธรรมดาเหลือเกิน
ผมมีมุมมองที่แตกต่างจากคนส่วนใหญ่ เพราะผมมีสังคมที่เป็นส่วนน้อย แต่กลับเป็นส่วนสำคัญกว่าสังคมพวกท่าน ในแง่การขับเคลื่อนนวตกรรม (อย่าอ่านตกตรงนี้นะครับ ผมระบุแง่ชัดเจน)

วิธีคิดแบบที่พวกท่านซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่คิดกัน และคิดตามๆ กัน มันมีความพิเศษน้อย เพราะมันมีจำนวนมาก และไม่แตกต่าง
โลกเรามีวิวัฒนาการของนวตกรรมจากผู้ที่คิดแตกต่างทั้งสิ้นครับ

นักเขียนหลายท่าน ก่อนจะเขียนวิธีคิดตนเองลงในหนังสือ ไปพูดที่ไหน ใครก็มอง Negative ทั้งนั้น
แต่เมื่อบรรจุลงหนังสือ ตีพิมพ์ออกมาแล้ว กลวิธีในการบริโภคความรู้ทางอักขระวิธีในสมองพวกท่านส่วนใหญ่ จะทำให้สมองรู้สึกเป็น Positive กับเนื้อหาทันที ความรู้สึกแห่งการถือหนังสืออ่าน คือตำรา มันถูกโปรแกรมไว้ตั้งแต่เยาว์วัย และจึงพากันยกย่องความคิดแตกต่างเหล่านั้น จนฮือฮากันใหญ่ นักเขียนทั้งหลายจับทางพวกท่านได้ ทีนี้ทำตามกันใหญ่ จนปัจจุบันนี้ มีหนังสือเกี่ยวกับแนวคิดต่างๆ ออกมาขายมากมาย อ้างอิงกันไปสนุกสนาน

หนังสือเหล่านั้น มีอะไรบ้าง ขอไม่ยกตัวอย่างพาดพิง เพราะจะเป็นการสร้างศัตรูครับ แต่ความรู้ของพวกคุณทั้งหมดรวมกันแล้วเชื่อว่ารู้จักทุกเล่มครับ ไม่ว่าผมจะพูดถึงเล่มไหน

ผมทำประโยชน์ให้สังคมได้เท่านี้ ภายใต้สภาพแวดล้อมของผมครับ
จะให้ผมบอก ว่าผมทำอะไรไว้บ้าง ผมก็ไม่สามารถบอกได้ เพราะทั้งหมด ผมทำเพื่อผลประโยชน์ของตนเองครับ
ผมได้เงิน ผมรับจ้างทำครับ
tis620 ใน mp3 ถูกๆ ที่ท่านเห็น ผมก็ทำ แต่ผมคุยโวไม่ได้ เพราะผมรับจ้างทำครับ
ผมเคยชวนคุณเทพพิทักษ์มาพัฒนาภาษาไทยใส่ Xynth แต่ท่านปฏิเสธมา ผมก็ไม่คะยั้นคะยอท่าน เพราะผมไม่ได้ชวนท่านเพราะใจที่รู้สึกแบบเดียวกับท่าน เนื่องจาก ผมกำลังนำ Xynth มาใช้ใน ARM11 Mobile device ที่บริษัทออกแบบเอง สร้างเองขึ้นมาครับ
นี่คือน้ำที่ท่วมปากของผม ที่ทำให้ไม่มีตรงไหนเลย ที่ผมจะพูดว่าตัวเองเป็นนักบุญครับ

"AA 55" คือ defacto ที่อยู่ใน Sound card ทุกวันนี้ ก็เป็นร่องรอยของผม แต่ผมรับเงินครับ ผมรับเงิน
ไม่ว่าจะ VIA SATA Controller chip ใน Linux Kernel ผมก็มีส่วน แต่ผมมีส่วนเพราะ ผมรับเงิน VIA ครับ
ผมจึงยืดอกฝอยออกมาไม่ได้ครับ

ผมจึงได้แต่ตำหนิ M$ ว่า "แค่เปิด Code" ยังไม่ทำ เพราะผมทำดีกว่าเขาให้โลกแค่นั้นครับ

ไอ้ครั้นตัวเนื้องานของผม ผมก็เอามาแจกจ่ายไม่ได้ เท่ากับผมทำผิดต่อคนข้างหลังผมทั้งหมด เพราะพวกเขาทำมาหากิน เลี้ยงครอบครัว ทั้งหมดคือสิ่งที่พวกเขาใช้ทำเงิน ผมก็ต้อง Reserve ไว้ให้พวกเขา พวกเขาทุ่มเทกันมากับผม ไม่ว่าพวกคุณเป็นใคร ผมทรยศพวกเขาไม่ได้ (อย่างที่ M$ ทรยศได้ - อ่ะ แถมให้...ง่ำ... 1 ที)

จึงเหลือสิ่งที่ทำได้แน่ๆ คือเปิดสมองครับ
ใครอยากรู้ อยากเห็น อยากทราบมุมมอง เทคนิคต่างๆ ลึกเท่าที่ไม่ทรยศงานตัวเองและบริวาร ผมจะเล่า ผมจะถ่ายทอด ทิ้งเอาไว้ให้ เท่าที่มี Space ให้ผมทำได้

แค่มีใครสักคน เกิด Inspiration บ้าง ผมก็ดีใจแล้วครับ ว่าเกิดประโยชน์แล้วแน่นอน

ถ้าท่านเข้ามาหาแต่คนในมุมมองเดียวกับท่าน ท่านก็จะรู้สึกว่าได้ประโยชน์ เพราะมันเสริมความมั่นใจในมุมมองของท่าน ว่าท่านไม่ได้อยู่มุมนั้นคนเดียว
แต่ถ้าท่านมองหามุมมองที่ท่านไม่เคยนึกคิดมาก่อน ท่านก็จะว่าข้อเขียนผมมีประโยชน์
มันก็เท่านั้นครับ

ท่านเคยฟังนิทานเรื่องแจ๊คผู้ฆ่ายักษ์กันมาแล้วใช่ไหมครับ?
ผู้เล่า เล่าให้ท่านรู้สึกว่าแจ๊คเป็นพระเอกมาตลอดใช่ไหมครับ?
ท่านรู้สึกดี รู้สึกถูกต้องใช่ไหมครับ ที่ในที่สุด แจ๊คก็สามารถฟันต้นถั่วได้ทันให้ยักษ์ตกลงมาตาย
มันฝังหัวท่านในมุมมองนั้นมาตลอด จนท่านเติบโตมาใช่ไหมครับ?

ท่านเคยมองมุมนี้ไหมครับ? มุมที่ผมมองเห็นมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
ทำไมแจ็คต้องไปขโมยห่านที่ออกไข่เป็นทองคำ?
ทำไมนิทานให้แจ๊คเป็นพระเอก?
แจ๊คเป็นหัวขโมย เป็นผู้ร้ายชัดๆ
ยักษ์เขาอยู่บนฟ้า อยู่ของเขาดีๆ ไม่เคยลงมายุ่งกับใครๆ แจ๊คขึ้นไปขโมยของเขาทำไม?
ทำไมแจ๊คฆาตกรรมยักษ์แล้ว สังคมยังเล่านิทานสอนกันให้ชื่นชมแจ๊คให้เป็นพระเอกของเรื่อง?

มุมมองนี้ ท่านไม่เคยได้ยินจากที่ไหนแน่นอน เพราะเป็นมุมมองของผม และเป็นลักษณะเฉพาะตัวในวิธีคิดของผมครับ
ท่านจะเห็นมันไร้สาระหรือไม่ อยู่ที่ท่านยึดติดกับความถูกหรือผิดที่ผ่านถูกกรอกหูมาตลอดตั้งแต่เยาว์วัย
แต่ในนิทานเรื่องนี้ ผมมองเห็นไม่เหมือนพวกท่าน ด้วยปัญญาของผมเอง ไม่ได้ต้องให้ใครโปรแกรมใส่หัว เพราะไม่เคยได้ยินใครเล่านิทานเรื่องนี้ในมุมมองเดียวกับผมนี้เลย

เอ้า.. นั่นนิทานฝรั่ง เอานิทานไทยบ้างก็ดี...
ท่านเคยได้ฟังนิทานเรื่องพรานกับขวานตกน้ำใช่ไหมครับ?
ท่านถูกสอนมาตลอด ให้พูดความจริง และไม่แสดงความโลภ เพื่อให้เทพยดามาโปรดท่านและให้ตอบแทนท่านอย่างสาสมยิ่งกว่าการโลภ (คือได้ทั้ง 3 ขวานเลย)
นั่นคือปฏิกิริยาที่ดีที่ท่านควรทำเมื่อเหตุเกิด นี่คือสิ่งที่กรอกหูท่านมาตั้งแต่เด็กใช่ไหมครับ?

ท่านเคยมองมุมนี้ไหมครับ?
ทำไม นายพราน ไม่พยายามหา Solution อื่นแก้ปัญหา?
ทำไมนายพรานเอาแต่ร้องไห้ เมื่องมขวานไม่เจอ?
ทำไมนายพรานไม่พึ่งตัวเองให้มากกว่านี้?
ทำไมต้องมีเทพยดามาช่วย ในโลกเรามีจริงหรือ?
ทำไมเทพยดาต้องให้รางวัลนายพรานด้วยการตอบสนองให้เกิดความโลภในเวลาต่อมา?

ทำไม? ในข้อสุดท้ายของผมนั่นคือ... เมื่อเด็กฟังนิทานแล้ว สมองเด็กจะคิดได้ว่า ถ้าอยากได้มากกว่าเดิม ต้องไม่พูดปด ต้องเก็บซ่อนความโลภ แล้วจะได้มากกว่าหรือเท่ากับที่โลภครับ

มีไหมครับ? มีใครเคยเสนอมุมมองแบบนี้กับสังคมบ้าง?

ผมต้องใช้ความตั้งใจนะครับ ที่จะฝ่าฟันแรงต้านของพวกท่านซึ่งเป็นคนหมู่มาก เพื่อนำเสนอมุมมองที่แตกต่างขนาดนี้

ผมนำเสนอตัวเอง ตามที่จะเสนอได้ เพื่อหวังจะเป็น Inspiration ใครขึ้นมาได้บ้าง
ถ้ามีใครสนใจ ว่าผมปลดแอ็กตัวเองออกจากระบบบังคับของสังคมได้อย่างไร ก็ได้ประโยชน์แล้ว
ชีวิตผมไม่ได้เริ่มด้วยการคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดครับ
หาเงินเรียนเอง
เป็นคนในยุคหลังสงครามโลกหมาดๆ เกิดในเวลาที่ทะเบียนราษฏร์เมืองไทยยังไม่สมบูรณ์ วันเกิดยังลงตรงกับความเป็นจริงไม่ได้ เพราะเพิ่งมารวบรวมทีหลังผมเกิด ก็ลงเป็นวันที่จดทะเบียนนั่นแหละ
มาเป็นวันนี้ อิสระจากระบบบังคับของไทยได้อย่างนี้ สมองไหลออกไปอย่างนี้ได้อย่างไร
แค่นี้ ถ้ามันเป็น Inspiration ให้ใครสักคนได้ ผมก็ชื่นใจแล้วครับ
ไม่ต้องงกขนาด ชีวิตยังเอามาเขียนหนังสือขายหาเงินแล้วครับ (เมื่อก่อนเขียน Column ลงหนังสือหากินมาแล้ว)
แจกฟรีครับ โม้ตามประสาคนแก่ ไม่มี Space กับคนรุ่นหลัง

ใครจะเลือกวิธีหากินง่ายๆ ตามก้น M$ ไป ก็ไปเถิด ผมไม่ได้ขัดขวางอะไรท่าน
แต่ใครเกิดทางสว่างขึ้นได้สักคน ก็ชื่นใจครับ

วันที่ถาวรคอมพิวเตอร์ต้องปิดตัวลงไป ผมใจหาย
คุณ lew ครับ ไม่ได้มีแต่ Mac นะครับ ที่เป็น Kit ซื้อไปประกอบเองได้ (Topic ไหน จำไม่ได้ แต่ผ่านตาครับ)
ถ้าคนไทย ไม่บ้าตามก้นฝรั่งแบบนี้ วันนี้ ถาวรคอมพิวเตอร์จะยิ่งใหญ่กว่า Asustek และ Acer เสียอีก เพราะเกิดก่อนเขาหลายปี มี Know how นำหน้าเขาก่อนหลายปี
ช่วงนั้น Techincal ไทยออกแบบ สร้าง PC เองได้ครับ
ไม่ใช่แค่ประกอบได้อย่างทุกวันนี้
กัด PCB เองได้ด้วยมือ ไปวิ่งซื้อ TTL กันที่บ้านหม้อ
โปรแกรม PIC, Microcontroller กันเอง
ประกอบเอง บัดกรีกันเอง ใส่ Socket บ้าง ใครบัดกรีเก่งก็ไม่ใส่บ้าง สุดท้ายซื้อแค่ CPU มาใส่
Monitor ยังพันเองได้ (ยุคอำพันดำ)
Power supply ก็ของหมูอยู่แล้ว
หมูๆ ครับ.. ทั้งเครื่อง...
ถ้าวันนี้ ถาวรยังอยู่... ใต้หวันหรือ จะแซงเมืองไทยไปแบบนี้?
เซียน Computer คงเกลื่อน Blog

วันที่ธานินทร์ต้องปิดกิจการไป ผมก็ใจหายครับ
คนไทยไปตาม Sony
ตาม National (เมื่อก่อน แยกยี่ห้อกับ Panasonic ครับ)
เราเปิดเพลง Made in Thailand กันกระหึ่มเมือง แต่ดันเปิดด้วย Sony

ตอนนี้เป็นไงครับ?
สร้างกันแต่แรงงานป้อนตลาด
ก็คือสร้างกันแต่ลูกจ้าง
เอาง่าย หางานง่าย ทำง่าย สอนง่าย หากินง่ายไว้ก่อน

M$ แจก Library นั่น ไม่ใช่น้ำใจเลยครับ เป็นกับดักให้ท่านไม่รู้อะไร ไม่ต้องแกะเอง เขียนเอง
และเป็นกับดักให้ท่านยึดติด Platform ที่เขาสร้างไว้
ลองดูเรื่องง่ายๆ... "AA 55" ใน Sound blaster คืออะไร ใครใน Blog นี้จะตอบผมได้ครับ?
มันเป็น defacto ของผม ที่ทุก Sound card ทุกวันนี้ ยังต้องทำตามอยู่นะครับ (ตอนนั้นมี Pro Audio Spectrum ด้วยครับ)
จะเหลือใครรู้อีกครับ ในเมื่อเสียบ Card แล้วติด Driver เลย Windows ก็ใช้ได้แล้ว
ใช้แต่ Library แล้วจะทราบได้อย่างไร? หลงไปติดกลไกการผูกขาดเข้าแล้ว
โชคดีที่ Linux เกิดขึ้นมา คนรู้ลึก มีความสามารถในเชิงลึก เลยยังมี Space ให้อยู่ ไม่งั้นต้องยอมก้มหน้าเข้าทาง M$ หมด ไม่งั้นอดตาย

บอก Keyword ใบ้ให้อีกนิด DSP ครับ
ดูสิว่า จะหาข้อเท็จจริงทางอักขระวิธีมาตอบผมกันได้อย่างไร? (ขอยกเว้นท่านที่เกี่ยวข้องกับ ALSA นะครับ ผมรู้ว่าท่านทราบทันที)
แต่ผมสามารถบอกให้คุณเขียน Code ได้เลยเชียวล่ะ
เจตนาในคำท้าทายนี้ เพื่อชี้ให้รู้ว่า ยังมีความจริงอีกมากมายนัก ที่ไม่มีบันทึกเพื่อให้อ้างอิงได้ครับ
ความจริงในโลก ใช้สื่อบันทึกหมดทั้งโลก ก็บันทึกได้ไม่หมดครับ
คนบันทึก ก็เลือกบันทึกในสิ่งที่ตัวเองสนใจ และอยู่ในมุมมองที่ตนเองมอง
ข้อเขียนของผมแม้แต่ใน Blog นี้ ก็เหมือนกลายเป็นบันทึกหนึ่งในโลกขึ้นมาเหมือนกัน ถ้า Blognone ไม่ทำมันหายเองจาก Database

วันนี้เห็นอีกข่าว เรื่อง ARM กับ Intel
ก็คิดว่าจะ Jam เพราะเข้าทางผมตรงๆ เป็นเรื่องที่ผมถนัดและรู้ดี (ในบางแง่มุมนะครับ โดยเฉพาะ Engineering)
พอดีมาเห็นมี new reply อันนี้ เลยมานี่ก่อน
ขอดูก่อนแล้วกัน ว่าหลัง Reply นี้ของผม สังคมจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
ผมถอดใจไปกับ Technical effort ไทยไปนานแล้ว
Reply นี้ อาจให้คำตอบผมได้ว่า ผมควรถอดใจกับ Wisdom effort ไทยไปด้วยแล้วหรือไม่

จะเล่าแถมท้าย มุมมองเรื่องอื่นบางเรื่อง ที่ผมถูกทำให้เอะใจคิด จากคนต่างชาติครับ

Engineer อเมริกัน (สะกดภาษาไทยถูกหรือเปล่า ไม่แน่ใจครับ) คนหนึ่ง เคยทำงานร่วมกันใน Project
เป็นคนที่สนใจศาสนาพุทธ เข้าวัดไทยด้วยครับ
เขาเคยถามผมว่า... (ผมจะเล่าเป็นภาษาไทยนะครับ)
เขาทราบมาว่า พระพุทธองค์ไม่โปรดให้สร้างพระพุทธรูป (หาอ้างอิงเอาเองนะครับ ผมก็ไม่ทราบมาก่อนนั้น) แต่พุทธศาสนิกชน ก็มาสร้างทีหลัง เพื่อรำลึกถึงท่าน และเป็นเครื่องหมายแทนพระองค์ท่าน แต่ทำไม คนไทยทำเหมือนพระพุทธรูปมีค่าอะไรสักอย่าง ที่ไม่ใช่การรำลึกถึงพระองค์ มีการซื้อขาย (เช่า) มีการสะสม เล่นพระ ฯลฯ?

ผมตอบไม่ได้ครับ... อึ้งไปหนึ่ง...

เขาถามผมอีกหลายคำถาม แต่ผมมาอึ้งอีกครั้งกับคำถามที่ว่า...
คนไทยสวดอะไรหรือ? ... (สวดมนต์ไง)
แล้วทำไมไม่เป็นภาษาไทย? ... (อึ้ง)
ที่นี่ ยังแปลเป็นภาษาอังกฤษ เพราะนั่นคือคำสอนสั่งของพระพุทธองค์ท่าน ถ้าคนไทยสวดเป็นภาษาเก่าโบราณของพระพุทธองค์ท่าน แล้วคนไทยจะเข้าใจได้อย่างไร ว่าท่านสอนอะไร? มันจะไปต่างกับนกแก้วนกขุนทองร้องเพลงตรงไหน?
อึ้ง... สุดๆ ครับ...
แล้วผมก็เห็นจีน ฮ่องกง เอาเป็นว่า คนจีนแล้วกัน ยังมีการแปลคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เป็นภาษาจีน หนำซ้ำยังทำเป็นเพลงให้น่าฟัง ให้ร้องตามได้ ให้พุทธศาสนิกชนคนจีนฟังแล้วเข้าใจคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ทันที

ทำไม บ้านเรา พระสวดราวกับคาถา....
ราวกับไสยศาสตร์
ใช่เจตนารมณ์ของพระพุทธองค์หรือครับ?

เป็นมุมมองที่... ผมประทับใจ...
มุมมองที่เจตนาดีต่อศาสนา แต่เป็นมุมมองที่พุทธศาสนิกชนบ้านเราอาจคิดว่า "ลบหลู่"

เอาอีกสักเรื่องจากมุมมองของคนต่างชาตินะครับ...
ผมเคยถูกถามว่า ประโยคที่ว่า "ทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย" กับสำนวนที่ว่า "ปิดทองหลังพระ" ของไทย หมายความว่าอย่างไร? เจตนาอะไร? และดีอย่างไร?
โอเคครับ ผมอธิบาย ตามความเชื่อที่โดนกรอกหูมาอย่างที่ท่านเคยโดนมาตั้งแต่เด็กนั่นแหละครับ
พออธิบายจบ ผมก็ได้ฟังมุมมองของเขา แล้วต้องอึ้ง ไปต่อไม่ได้เลยครับ....

เมืองไทยจะมีคนดีเป็นส่วนมากในสังคมได้อย่างไร ถ้าสังคมไม่ช่วยกันปกป้องคนดี ให้ทำเด่นได้
คนดี ต้องถูกยกย่องสิ
สังคมจะประกอบไปด้วยคนดีได้ ต้องเป็นสังคมของคนดี คนดีต้องอวดได้
คนไม่มีดีสิ ต้องอายแล้วหลบไป
สังคมต้องช่วยกันคุ้มครองความปลอดภัยให้คนดีสิครับ ให้คนดีอวดได้ โชว์ได้ ว่าตนเองมีดี เพื่อเป็น Inspiration ให้คนอื่นๆ พยายามทำดีกันต่อๆ ไป เพื่อบีบ Space ของคนไม่มีอะไรดีไม่ให้มีหน้ามีตาในสังคมถ้าเขาไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง

เอ้อ... อึ่งกิมกี่ครับ...

แล้วจะปิดทองทำไม หลังพระ...
สังคมไทยเห็นเป็นตัวประหลาดหรือไร?
ทำไมปิดทองต้องอาย ทำไมต้องไม่ให้ใครรู้
ทำไมสังคมไทยให้ความสำคัญนักกับความอิจฉาของคนไม่ดี
ทำไมไม่ปิดกันหน้าพระไปเลย อวดกันไปเลย ว่าทำดีไม่เห็นต้องหลบต้องซ่อน ไม่เห็นต้องอาย
ทำไมคนไทยถึง Ban คนอวดดี แต่ Clear พื้นที่ให้คนที่ไม่มีดีจะอวดได้ชูคอ?

อึ้งสุดๆ.... ครับ ผมตอบไม่ได้...