แก้แล้วครับ

อเมริกาจะมีจุดประสงค์อะไรก็ตาม ผมไม่สน
ผมสนที่ผลลัพท์

การกดดันจีนครั้งนี้ถ้าทำให้จีนมีเสรีภาพมากขึ้น มาตรฐานเสรีภาพสูงขึ้น
มันก็ไปกดดันอเมริกาเองถ้าอเมริกาทำสิ่งที่ไม่ตรงกับคำพูด
และมันก็จะวนกลับไปกดดันประเทศทุกประเทศที่เสรีภาพไม่ได้มาตรฐาน

อย่างน้อยมาตรฐานเสรีภาพของอเมริกาก็สูงกว่าทุกประเทศ และนั่นคือสิ่งที่ดีครับ

ถ้าคุณเห็นเด็กบ้านคนอื่นโดนพ่อแม่ใช้แรงงานเกินควร บังคับข่มขู่ ปิดกั้นทุกอย่างทั้งที่ใจเด็กไม่ต้องการ
คุณอาจจะปล่อยผ่าน
แต่ผมจะสนับสนุนคนที่กล้าไปพูดกับพ่อแม่
และอย่างน้อยก็จะไม่เอาเท้าราน้ำขัดขวาง
ไม่ว่าคนๆนั้นจะมีจุดประสงค์ซ่อนเร้นแอบแฝงหรือไม่ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญ การกระทำในปัจจุบันสำคัญที่สุด

ต่ออีกนิด ผมลืมไปสองประเด็น
ผมเชื่อว่ามนุษย์ทุกคนควรมีอิสระภาพ ในการที่จะได้รู้อะไรก็ได้ ได้คิดอะไรก็ได้
อิสระภาพทางใจที่จะได้รู้ ไม่ใช่โดนบังคับให้รู้บางอย่าง และโดนปิดกั้นไม่ให้รู้อะไรอีกหลายอย่าง
ถ้าเราไม่รู้ เราจะรู้ได้ยังไงว่ามันไม่ได้ดีจริง
และถึงมันจะเป็นของที่ไม่ดีจริงๆ บางคนก็ยังเอามาเป็นประโยชน์ได้

ยังคงต้องอ้างถึงว่า รัฐบาลเป็นใครมาจากไหน ถึงได้มีสิทธิ์ที่จะห้ามไม่ให้คนได้รู้อะไรบางอย่าง
ทำไมรัฐบาลถึงได้รู้ว่าประชาชนจะ "เฮ้ยถ้ามึงดูไอ้นี่แล้วมึงจะคิดอย่างนี้ อย่างที่กูคิดแน่ๆ"
เหมือนบ้านเรานี่แหละที่เชื่อกันว่าถ้าเด็กดูหนังข่มขืน มันต้องโตขึ้นมาแล้วอยากข่มขืนแน่ๆ
มันจริงมั้ย? มันก็ไม่จริง มันถูกมั้ย? มันก็ไม่ถูก มันดีมั้ย? จริงๆมันก็ไม่ดี
ไอ้การไปปิดหูปิดตาทุกอย่างเกิดวันนึงมันได้ดูขึ้นมาแล้วมันเข้าใจผิด ก็เจ๊งเท่านั้น
เราปิดกั้นทุกอย่างในชีวิตคนๆนึงได้เหรอ? เราบังคับให้คนๆนึงคิดอย่างที่เราอยากให้คิดได้จริงรึเปล่า?
ผมบูชาลัทธิอิสรภาพในกรอบที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ผมเชื่อว่ามันคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับมนุษย์

เพราะอย่างน้อยถ้าเรามีอิสระภาพ เราก็มีอิสระ ที่จะไม่มีอิสระ
แต่ถ้าเราไม่มีอิสระภาพ เราก็ไม่มีอิสระ ที่จะมีอิสระ

ประเด็นต่อมา
เรื่องนี้ผมก็ไม่ได้คิดว่าต้องโปรอเมริกาสุดหูรูดแล้วให้่รัฐบาลจีนล่มสลายไปภายในปีสองปี
แต่มันเป็นเรื่องของจุดยืนว่าผมเชียร์ให้มีคนกดดันคนที่ทำไม่ถูก ทำเรื่องที่ถูกต้องมากขึ้น
อย่างจีนที่ปิดกั้นเซ็นเซอร์ มันไม่ถูก ผมอยากให้จีนเลิกทำซะ ผมเลยสนับสนุนให้ใครก็ตามแต่ ออกมากดดันจีน

การต่างประเทศยุคปัจจุบันผมมองว่าเป็นการกดดันกันและกันที่ภาพลักษณ์ ไม่ใช่กำลังทหาร ประเด็นในวันนี้อเมริกากดดันจีนด้วยเหตุผล วันหน้าอเมริกาทำไม่ถูก จีนก็กดดันอเมริกาได้ ว่าคุณก็ต้องทำสิ่งที่ถูกต้อง ตามหลักเหตุผล เราก็มาบูชาเหตุผลกัน
ถ้าปล่อยไปว่าอย่ามายุ่งกันต่างคนต่างอยู่ ซักวันมันก็ทำสงครามกัน เหมือนที่เกาหลีเหนือตีกับเกาหลีใต้นั่นไง

การกดดันของอเมริกา แน่นอนว่าเพื่อผลประโยชน์ แต่ผมมองว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้อง เพราะอเมริกาพยายามสู้ด้วยเหตุผลที่ถูกต้อง แม้ว่าจะมีอะไรแอบแฝงก็ตามแต่
และผมซัดจีนวันนี้เพราะจีนไม่ได้ใช้เหตุผลแบบที่สมควรใช้
ไม่ต่างอะไรกับผัวตบเมียแล้วตะคอกใส่คนหน้าบ้านว่าเรื่องผัวเมียอย่าเสือก

แล้วต้องอยู่สายไหนครับถึงจะเข้าใจ?

แล้วทำไมคุณถึงรู้ว่าผมอยู่สายไหน
และทำไมคุณถึงคิดว่า ผมไม่เข้าใจ
และทำไมคุณถึงเชื่อว่า คุณเข้าใจทุกอย่างดี
ผมอยากทราบ

ขออนุญาตตอบนะครับ

ผมมักจะเถียงกับคนอื่นในเรื่องแนวคิดเสมอ เพราะผมอยากรู้แนวคิดที่ดีที่มีเหตุผลที่สุด
ผมทำเพราะ ส่วนนึงคือถ้าผมได้พบจุดยืนที่ดีกว่า ผมก็จะได้เปลี่ยนไปยืนจุดนั้น
อีกส่วนคือจะได้รู้ว่า คนอื่นที่ยืนในจุดยืนของเขา จริงๆแล้วมันเป็นจุดยืนที่ถูกหรือไม่
และถ้าเกิดมันไม่ถูกจริงๆ และผมสามารถให้เหตุผลได้ว่า มันไม่ถูกจริงๆนะ แล้วมีคนเชื่อ มันมีประโยชน์

ถ้าถามกันจริงๆ ผมก็ทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
เพราะถ้าถึงวันที่ผมต้องตัดสินใจอะไรบางอย่างที่สำคัญ ผมก็ใช้เหตุผลในการตัดสินใจ
แต่ส่วนที่เหตุผลใช้การไม่ได้ ก็ต้องใช้จุดยืน มุมมอง แนวคิด มาตัดสินใจแทน

อย่างการที่ผมเลือกที่จะเชียร์สิ่งไหน จะออกแรงลงไปกับเรื่องอะไร มันก็มาจากจุดยืนและมุมมองที่เห็นว่า เรื่องไหนต้อง เรื่องไหนไม่ต้อง เรื่องไหนต้องไม่

ชีวิตมนุษย์เกิดมาเพื่อใฝ่หาสิ่งที่ดีที่สุด แต่อะไรคือสิ่งที่ดี อะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง
จะรวมกลุ่มทำอะไรซักอย่าง จะรวมอย่างไรถ้ายังไม่รู้ว่าจะทำอะไรถึงจะได้ผล
การจะช่วยสังคม ทำแบบไหนที่เรียกว่าช่วยสังคม
ความเชื่อว่าอะไรดีมันก็เกิดจากจุดยืนและมุมมองของเรา

ไม่ใช่หรือครับ?

ประเด็นหนึ่ง
ผมคงพูดไม่ได้ว่าอเมริกามีเสรีมากพอ แต่ อเมริกามีเสรีมากพอที่คุณจะไปอยู่มาตรฐานกฏหมายแบบไหนก็ได้ตามใจคุณ
เสรีมากพอที่คุณอยากจะออกไปนอกประเทศแล้วเปลี่ยนสัญชาติก็ได้
เสรีมากพอที่คุณจะหาข่าวสารได้โดยไม่มีใครมาปิดกั้นว่า คุณควรจะดูอะไร ไม่ควรจะดูอะไร
เสรีมากพอที่จะเลือกผู้นำแล้วมั่นใจได้ว่าจะไม่มีอำนาจอะไรอย่างอื่นมาเปลี่ยนตัวผู้นำที่คุณเลือกไว้

ประเด็นสอง
ผมก็ไม่เชื่อใจอเมริกา และผมก็ไม่ยอมรับการที่อเมริกาจะใช้กำลังแสนยานุภาพไปยุ่งกับประเทศอื่น
แต่ครั้งนี้อเมริกาไม่ได้ทำอย่างนั้นนี่ครับ
ครั้งนี้อเมริกาแค่พูดเฉยๆ และพูดตามหลักการเหตุผลด้วยว่า "ทำไมจีนถึงผิด และความถูกต้องที่เราควรมุ่งไปคืออะไร มีหลักการยังไง"
การต่อสู้กันด้วยสุนทรพจน์แบบนี้ผมสนับสนุน และกล้าพูดเลยว่ามันเป็นการทำสิ่งที่ถูกต้อง
เหมือนที่ผมกำลังโต้ตอบกับคุณว่า คุณพูดผิดตรงไหน
ถ้าคุณตอบกลับมาแบบมีเหตุผลว่า เหตุผลของผมผิด มันก็น่ารับฟังและน่าเชื่อถือ
แต่ถ้าคุณตอบกลับมาแบบเกรียนๆ มันก็แสดงความเกรียนของคุณเอง(ซึ่งนายมินดาฮองก็เป็นแบบนั้นไปแล้วในสายตาผม)

ประเด็นที่สาม
คำถามคุณ คือถ้าอเมริกาจะมาเทคแอคชั่นให้กำลังทหารกับเรา
ผมก็ไม่พอใจ ไม่เอาด้วย
แต่ถ้าคนภาคใต้เราต้องการแบบนั้นจริงๆ ผมย้ำว่าถ้าคนทั้งภาคใต้ต้องการจริงๆ ไม่ต้องรออเมริกาหรอก ผมก็สนับสนุนให้ภาคใต้แยกประเทศ
ถ้าคนที่อยู่ตรงนั้นเกือบทั้งหมด อยากแยกประเทศ เลยขอกำลังทหารจากประเทศอื่นเพื่อช่วย ผมจะเป็นคนนึงที่คัดค้านการใช้กำลังทหารของเราไปปราบปรามแบบที่จีนทำ
ประเทศแตกก็เท่านั้น ความสุขของคนมันสำคัญกว่ามาก ถ้าอยู่กันไม่ได้จนถึงกับต้องไปขอให้ประเทศอื่นมาช่วย เราจะรั้งไว้ทำไม
แต่ผมก็เชื่อว่าไม่มีใครอยากจะแยกประเทศ เพราะประเทศไทยมันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น เพราะฉะนั้นอยู่ๆใครมาแสดงแสนยานุภาพแถวนี้ก็ไปไกลๆเลย

ประเด็นสุดท้าย
ประโยคที่ผมโดนด่านักหนานั่น ใส่มาเพื่อคัดค้านแต่เฉพาะคำว่า "ไม่ต้องการให้อเมริกามาสอนอะไรทั้งนั้น"
คำนี้มันคนละความหมายกับ "ไม่ต้องการให้อเมริกามาสอนเรื่องการปกครอง" หรือ "ไม่ต้องการให้อเมริกามาสอนเรื่องกิจการภายใน"
อินเตอร์เน็ตที่เป็นปัญหาอยู่นี่ อเมริกาเป็นคนสอนให้แท้ๆ ไ้อ้การกลับมาพูดว่า ไม่ต้องการให้สอนอะไรทั้งนั้น อ้าว แล้วไอ้ที่เคยสอนไปก็ไม่ต้องการงั้นรึ
และที่น่าสนใจมากคือ ทำไมจีนคิดว่าอเมริกาต้องเคารพจีน

ประเทศจีนไม่ใช่ประชาธิปไตยแต่ต้น เพราะฉะนั้นจีนไม่ได้ทำผิด ที่ไม่ทำตามหลักการประชาธิปไตย

แต่ประเทศที่อวดอ้างประชาธิปไตย แต่กลับไม่ทำตามหลักการประชาธิปไตย หรือจริงๆแล้วไม่มีประชาธิปไตยแต่แรกแล้วแต่ชอบอ้างว่ามี
มันคือการตอแหลครับ

ญี่ปุ่นเป็นตัวอย่างของประเทศที่เสรี โดยมีรัฐควบคุมเฉพาะทิศทางที่จะสร้างความเดือดร้อนแก่ผู้อื่น
เป็นหลักการที่ผมเห็นว่าดีมาก

คือแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องส่วนรวมชัดเจน เรื่องส่วนตัวถือเป็นอิสระ คุณจะมีลัทธิบูชาอะไร ทำอะไรผิดศีลธรรมแค่ไหนก็ได้ ตราบเท่าที่ไม่มีคนอื่นเดือดร้อนกับการกระทำของคุณ แต่ถ้ามีอะไรที่จะส่งผลกระทบต่อผู้อื่นก็จะเข้มงวดมาก

ญี่ปุ่นกับสิงคโปร์ก็ห้ามสูบบุหรี่ในที่สาธารณะเหมือนกัน
แต่ในที่ส่วนตัวของคุณ รัฐญี่ปุ่นไม่เคยห้ามไม่ให้คุณรู้อะไร เห็นอะไร หาอะไร

ผมไม่ได้บอกว่าเสรีภาพคือทุกคนทำอะไรก็ได้ เพราะถ้าทำอะไรก็ได้ มันทำลายเสรีภาพของคนอื่น

แล้วสาเหตุที่ประเทศต่างๆดำเนินตามรอยอเมริกาไม่ได้
เพราะมีคนที่ พยายามทำทุกอย่างเพื่อขัดขวาง รึเปล่า
เพราะมีคนที่มีอำนาจ ไม่ยอมรับการที่ตัวเองจะสูญเสียอำนาจ เลยพยายามต่อต้าน รึเปล่า
และบังเอิญว่าคนๆนั้น มีอำนาจบารมีอยู่ หรือมีกำลังอยู่ในมือ เลยดำเนินตามนั้นรึเปล่า
ในขณะที่อเมริกา มาจากประเทศที่เป็นประชาธิปไตยเน้นเสรีภาพ(ก็อังกฤษ) ไปตั้งรกรากที่ใหม่ ก็ยังเป็นประชาธิปไตย ยังเน้นเสรีภาพ
ถ้าอยากปฏิรูปเปลี่ยนจากระบอบอำมาตยาธิปไตย คงต้องไปดูอังกฤษกับฝรั่งเศส นองเลือดกันมาแล้วทั้งนั้นครับ
ถ้าถามว่าเราต่างกับเขาตรงไหนบ้างก็มีแค่ รัฐอำมาตย์ของที่โน่นไม่เข้มข้นเท่าที่นี่ และคนที่โน่นเขารักตัวเอง ถึงได้กล้านองเลือดเพื่อเสรีภาพของตัวเองและลูกหลาน

ไม่มีใครทีั่ไม่เหมาะกับเสรีภาพ มนุษย์เกิดมาเพื่อเสรีภาพ เราไม่ใช่มดงานครับ

ผมถามหน่อยว่า สงครามโลกครั้งที่สอง เกิดเพราะฝ่ายประชาธิปไตย หรือฝ่ายรัฐทหารเผด็จการ
ตอนที่ญี่ปุ่นบุกมามีปัญหากับเรา ตอนนั้นญี่ปุ่นปกครองแบบไหน ระบอบอะไร

เลือกได้ผมก็ไม่ซื้อ
แต่ปกติผมรู้ที่ไหนว่าอันไหน MIC ต้องมานั่งพลิก

และที่สำคัญ สินค้า MIC ก็เกิดจากหยาดเหงื่อแรงงานของประชาชนชาวจีน
ไม่ใช่เกิดจากรัฐบาลจีนเสียหน่อย

อืม...เห็นชัดเลยว่าแปลกมาก ทำไมเราถึงชอบคิดว่าจะต่อต้านรัฐบาลประเทศไหนๆ ด้วยการคว่ำบาตรสินค้า
จริงๆการคว่ำบาตรประเทศที่มีรัฐบาลเผด็จการ จะยิ่งเป็นการส่งเสริมให้รัฐบาลเผด็จการปิดประเทศ กดหัวประชาชนนะครับ
กลับกัน การส่งเสริมให้่ประชาชนที่นั่นมีกินมีใช้ มีความคิดอ่านเพื่อเสรีภาพตัวเองมากขึ้น จะยิ่งส่งเสริมให้ประเทศนั้นก้าวสู่ประชาธิปไตยและเสรีภาพมากขึ้น เพราะประชาชนจะกลายเป็นมีกำลังที่จะงัดกับรัฐบาลได้

แนวคิดนี้ผมไม่ได้คิดเองนะครับ เอามาจาก ไอ้นี่

อืม แปลกดี

ถ้าสมมุติมีคนที่อยากจะมีอิสระภาพ โดนจับขังอยู่ในบ้านตั้งแต่เกิด
ผมอยากรู้ว่าคุณกล้าไปพูดกับเขาใหมว่า การมีอิสระไม่เหมาะกับคุณหรอก
และถ้ากลับกันว่าคุณเป็นคนๆนั้น คุณจะรู้สึกยังไงถ้ามีคนมาพูดกับคุณแบบนั้น

ผมพูดไปแล้วว่า อิสระภาพดีกว่าเสมอ นี่คือสัจนิรันดร์
เพราะถ้าคุณมีเสรีภาพเป็นของตัวเอง คุณก็มีอิสระที่จะไม่มีเสรีภาพทันทีที่คุณต้องการ คุณจะขายตัวเป็นทาสเป็นคนรับใช้ของใครก็ได้
แต่ถ้าคุณไม่มีเสรีภาพเป็นของตัวเอง คุณไม่มีอิสระที่จะมีเสรีภาพไม่ว่าคุณจะอยากได้มันมากแค่ไหน

ในมุมมองของบริษัทกับจีน ก็เหมือนที่ทำงาน
คุณรู้ว่าเจ้าของบริษัทที่คุณทำงานด้วยเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียไม่ดี มันไม่ใช่หน้าที่ของคุณที่จะไปสนใจ
แต่คุณก็มีสิทธิ์พูดแสดงความเห็นมีสิทธิ์พยายามเกลี้ยกล่อม มีสิทธิ์ที่จะบอกว่าคุณทำแบบนี้มันไม่ดี มันจะเกิดผลเสีย
การโต้ตอบจากหัวหน้าคุณมันก็บอกได้ว่าคุณควรจะทำงานเพื่อหัวหน้าคนนี้ต่อไปดีมั้ย ควรเชื่อใจคนๆนี้ซักแค่ไหน ควรลงทุนลงแรงลงไปมากรึเปล่า
ผลเสียในระยะยาว มันก็ตกที่บริษัทนั้นเอง

การกระทำของอเมริกากับจีนครั้งนี้มันก็เหมือนกัน

น่าสนใจอีกแล้ว ทำไมคุณถึงเชื่อว่าปัญหาเรื่องนี้ คุณเป็นเจ้าของบ้านและคนอื่นเป็นคนมาอยู่อาศัย
บางทีอาจเป็นเราเองด้วยซ้ำที่เป็นคนมาไล่ที่เจ้าของบ้าน นึกว่าบ้านไม่มีเจ้าของก็ถลมทับสร้างบ้านใหม่ เขากลับมาทวงบ้านเขาคืน
แต่โฉนดกลายเป็นของคุณ
ใครผิด ใครถูก ใครควรโดนถีบกันแน่?

ผมไม่คิดหรอกว่าคิดของผมมัน "ต้องถูก"
แต่ผมเชื่อว่ามันถูก และในเมื่อมีคนไม่เห็นด้วย ผมก็อยากทราบว่าแล้วมันผิดตรงไหน
วิธีการอาจแตกต่างไปตามสถาณทีและเวลา คุณพูดถูก
แต่หลักการที่ถูกต้องที่สุดมักมีหนึ่งเดียว และวิธีการที่กระทำ ก็ต้องไม่ขัดแย้งกับหลักการครับ

การกระทำของจีนผมพูดได้ว่าขัดแย้งกับหลักเสรีภาพความเสมอภาค ซึงมันเป็นหลักการที่ดีที่สุดผมเชื่ออย่างนั้น
ถ้าจะเถียงกันด้วยหลักการก็ขอรับทราบรายละเอียดครับ

ผมเห็นด้วย และยิ่งเห็นด้วยว่า ผมคนเดียว ไม่มีทางที่จะสามารถเปลี่ยนจีนได้
ต่อให้ผมมีความรู้ทางวิชาการมากกว่านี้ มากกว่าคุณ มากกว่าใคร ผมคนเดียวก็เปลี่ยนจีนไมได้

สิ่งที่ผมทำตอนนี้คือ พูดให้ทุกคนเข้าใจว่า ทำไมผมถึงเชื่อว่าจีนต้องเปลี่ยน และผมมีเหตุผลที่ถูกต้องอย่างไร
ถ้ามีเหตุผลตรงข้ามที่ดีกว่า ผมฟังแล้วเข้าใจผมก็อาจจะเลิกคิด

ผมไม่เคยคิดว่าง่าย ไม่เคยคิดว่าผมจะสามารถทำได้ด้วยซ้ำ
แต่ผมไม่เห็นด้วยกับการคิดว่ามันยาก แล้วต้องปล่อยไป
ถึงจะยังทำไม่ได้ ก็เลยไม่ทำตอนนี้ มันก็ยังต้องคิดว่า มันต้องทำ ไม่ใช่คิดว่าทำไม่ได้แล้วเลิกคิด

ผมมีจุดยืนแบบนี้ฉะนั้นพอมีอเมริกาทำท่าจะไปในทางที่ผมคิด ผมก็เลยสนับสนุน ด้วยการโต้เถียงว่า อเมริกาทำถูก และจีนทำไม่ถูกในเรื่องนี้
ส่วนวิธีการผมยังไม่ได้คิด แต่การสนับสนุนอเมริกาให้กดดันจีน ก็เป็นวิธีนึง

แต่ถ้ามีคุณมาช่วยผมคิด อาจจะได้วิธีการที่ดีขึ้น
ถ้ามีคนครึ่งโลกมาช่วยกันคิด อาจจะได้วิธีการที่ทำให้มันสำเร็จขึ้นมาได้ก็ได้
แต่ถ้าคุณยังไม่เห็นด้วยกับผม คนที่จะช่วยคิดเรื่องนี้ก็ขาดไปอีกคนนึง
และดีไม่ดีคุณก็อาจจะช่วยฝ่ายที่ไม่อยากให้จีนเปลี่ยน หาวิธีขวางวิธีการของผมก็ได้ เพราะคุณเชื่อว่าผมผิด สิ่งที่ผมทำมันไม่ถูกต้อง ไม่เหมาะ ไม่ควร

ก็เถียงกันซะแต่วันนี้เลยว่าใครผิดใครถูก พอถึงวันที่จีนเกิดการเปลี่ยนแปลง เราทั้งสองคนจะได้ไม่ไปยืนสนับสนุนฝ่ายที่ผิด

เอาง่ายๆเลยก็คือ ถ้ายังมีคนคิดว่า จีนเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ออกมาขวางคนที่จะเปลี่ยนจีน มันก็ทะเลาะกัน บางทีก็บานปลายไปเป็นสงคราม นั่นก็นองเลือด
ทางที่จะเสียเลือดน้อยที่สุดคือทำให้ทุกคนเข้าใจว่า คนทีจะเปลี่ยน กำลังจะทำเพื่อสิ่งที่ดีกว่า
หรืออีกทางนึงคือ พูดให้คนที่จะเปลี่ยน ยอมรับว่าสิ่งที่เขาทำ มันไม่ได้ดีกว่า อย่าทำเลย
แต่การอุดปากอีกฝ่ายไม่ให้พูดอะไรเลย มันก็ไม่ควรทำ

แต่จีนกำลังทำ

ป.ล. ผมกำลังจะ 24

ประเด็นแรกสุดที่ชี้ขาดคือ แล้วคนที่เป็นรัฐบาลเอาสิทธิ์อะไรมาจากไหนครับ
คุณอย่าลืมว่ารัฐบาลเผด็จการหลายๆประเทศในโลกนี้ ใช้กำลังเพื่ออ้างสิทธิ์ในการปกครอง มักจะไม่ได้มาจากความต้องการของประชาชน

รัฐบาลประชาธิปไตยมีสิทธิ์ปกครองประชาชนเพราะประชาชนยอมให้ปกครอง และประชาชนสามารถล้มรัฐบาลได้

การเปรียบเทียบประชาชนเป็นเด็กแล้วเอาไปเชื่อมกับเรื่องกับการมีครอบครัว จริงๆแล้วมันมีข้อผิดพลาดร้ายแรงที่สุดคือ ครอบครัวที่มีเด็ก มันก็ต้องมีซักวันนึงที่เด็กโตเป็นผู้ใหญ่แล้วรับผิดชอบชีวิตตัวเอง
แต่การปกครอง ประชาชนทุกคนอาจต้องทนกับการปกครองแบบขังคุกทั้งชีวิตของตัวเอง ไม่มีโอกาสทำอะไรที่ชีวิตตัวเองต้องการจะทำจริงๆ
บางคนทนได้ก็จัดว่าโชคดี แต่ทำไมต้องให้ทุกคนทนกับการถูกจำกัดอิสระภาพ และไม่ใช่แค่ช่วงสั้นๆแต่มันเป็นทั้งชีวิต

ที่สาหัสยิ่งไปกว่านั้นคือ ถ้าผู้ปกครองยังพอจะนับเป็นคนดี ก็อาจจะจริงใจในการปกครอง
แต่ถ้าผู้ปกครองชั้นเลว อาจจะจงใจจำกัดบังคับแบบให้ความรู้น้อยๆ โพรพากันด้าไปเรื่อยๆ ให้คนทำงานแบบมดใครมีปากเสียงก็สั่งเก็บ แล้วตัวเองก็เสวยสุข ประวัติศาสตร์มันบอกว่ามันมี
ผมจึงต่อต้านการจำกัดอิสระโดยการปกครอง เพราะมันส่งผลถึงทั้งชีวิตของคนหนึ่งคน

พูดก็พูดเถอะ รัฐบาลแบบนี้ ต่อให้มีความจริงใจ
มันก็เท่ากับเลี้ยงประชาชนแบบลูกแหง่ ไม่ยอมให้ประชาชนรับผิดชอบชีวิตตัวเอง
คุณพอใจจริงๆหรือ

แล้ว
ผมพูดบ้างได้ใหมว่า ผมพบว่าคุณยึดเอาความคิดของตัวเองเป็นศูนย์กลาง คุณมีแนวคิดว่าเสรีภาพไม่ใช่เรื่องสำคัญที่ทุกคนต้องมี ในขณะที่ตัวคุณเองมีความสุขกับเสรีภาพในการพูดอะไรก็ได้ หาข่าวอะไรก็ได้ ดูอะไรก็ได้ คุณก็ยังกล้าพูดว่าคนที่ไม่มีก็คงต้องการหรอก แค่มีข้าวกิน ได้คุยหัวเราะกับเพื่อนก็พอแล้ว อะไรที่จริงๆแล้วคนๆนั้นอยากทำมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ เกิดมาไม่มีเสรีภาพก็ช่างมัน ก็ทนไป

คุณไม่คิดบ้างล่ะว่า มันมีทั้งคนที่ทนได้ คนที่เกิดมาพอใจกับของแบบนั้น กับคนทีไม่พอใจ ต้องการทำอะไรบางอย่างที่ทำในสังคมที่ปิดกั้นความรู้ไม่ได้
ทำไมไม่คิดบ้างล่ะว่า ในสังคมจีน ก็มีทั้งคนแบบคุณ ที่คิดว่าอิสระช่างมัน และคนแบบผม ที่ต้องการอิสระภาพ
ทำไมคุณถึงมองแต่คนที่ทนได้และมีความสุข แต่ไม่มองคนที่มีความทุกข์ อึดอัดทรมาณ
สรุปว่าคุณกำลังบอกให้คนหนึ่งคนเสียสละอิสระภาพ ทนทรมาณ เพราะตัวเองเสือกไปเกิดผิดที่ใช่ใหม?
ถ้าคุณไปเป็นคนนั้นเอง ผมอยากรู้นักว่าคุณจะพูดได้อย่างที่พูดตอนนี้รึเปล่า

ผมก็ขอย้ำเป็นครั้งที่สาม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มีอิสระภาพ ดีกว่า เสมอ
ด้วยตรรกะที่ว่า ถ้าคุณมีอิสระภาพเป็นของตัวเอง แต่คุณไม่อยากได้ คุณสามารถเอาอิสระภาพของคุณไปแลกสิ่งที่คุณอยากได้ตามสบาย จะไปขายตัวเป็นทาสของใครเพื่อให้มีข้าวกินมีเพื่อนทาสไว้คุยด้วย คุณมีอิสระที่จะทำ
แต่ถ้าคุณไม่มีอิสระเป็นของตัวเองแต่แรก ไมว่าคุณอยากจะได้มันแค่ไหน คุณก็ไม่มีทางได้

เอาให้เห็นภาพเลย คุณเกิดที่เกาหลีใต้ คุณอยากโอนสัญชาติไปเกาหลีเหนือ ผมเชื่อว่าคุณทำได้สบาย
แต่ถ้าคุณเกิดเกาหลีเหนือ อยากย้ายไปอยู่เกาหลีใต้ ผมเชือว่าคุณทำไมได้ง่ายๆแน่

คุณเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงๆแล้วคนจีนต้องการอะไร แต่ผมบอกได้วาคนจีน มีคนทั้งสองแบบอย่างแน่นอน
คนประเภทหนึ่งมีความสุขดี ก็ปล่อยไป
คนอีกประเภททนทุกข์ ทรมาณ เสียสละความสุขที่ตนเองต้องการทั้งชีวิตเพื่ออะไร
ทำไมถึงไม่มีทางเลือกนอกจากหนีมา ทั้งๆที่แผ่นดินเกิดก็ไม่ใช่ของใครทั้งนั้น แต่ต้องยอมยกให้กับอะไรไม่รู้ที่ควบคุมคนอื่นกระทั่งความคิดแล้วไปตายเอาดาบหน้าด้วยการกระเสือกกระสนหนีเข้าประเทศอื่น

คุณมีความสุขหรือ?

เห็นพูดถึงการรู้แจ้งถึงความสุขในชีวิต ฟังแล้วรู้สึกแย่
ผมบอกได้เลยว่าความสุขในชีวิตของคนเรามันไม่เหมือนกัน
!!!นั่นแหละคือประเด็นที่ทำให้เราทุกคนควรมีเสรีภาพ เพื่อที่จะหาความสุขในชีวิตของแต่ละคน!!!

จริงๆ ประเด็นการทารุณกรรมเด็กไม่ใช่ประเด็นที่ผมเอามาเทียบกับการปิดกั้นอินเตอร์เน็ตครั้งนี้ แต่เป็นประเด็นที่ใช้กระทบไปถึงการกระทำของประเทศเผด็จการที่เคยทำมาในประวัติศาสตร์
ลองอ่านดูใหม่นะครับ ผมอยากเปรียบเทียบกับเรื่องผัวที่ขังเมียไว้ในบ้านมากกว่า

พูดถึงประวัติศาสตร์ประเทศจีน คุณคิดว่าแคว้นเกิดจากอะไร ทำไมต้องรบกัน
ไม่ใช่ว่ามันเป็นแค่ทิฎฐิของผู้ปกครองหรือหรือ ราษฎรในแคว้นเหล่านั้นถามจริงๆว่ามีใครอยากจะไปตีกับแคว้นอื่น
ก็เหมือนได้เจอเมืองใหม่ หมู่บ้านใหม่ เพื่อนบ้านใหม่ ใครเขาอยากจะรบกัน

หะแรกเมืองมันก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อป้องกันโจรป่าและสัตว์ป่า แต่พอมีเมืองอื่นตั้งขึ้นมามีการคุยกันพบปะกัน มันจะรวมกันตอนนั้นเป็นเหมืองเดียวกันก็ได้
ปัญหาเกิดก็ตรงที่ใครจะได้เป็นเจ้าแคว้น ที่รบกันก็เพราะผลประโยชน์เท่านั้นเอง
ที่เจ้าแคว้นต้องรบกันก็เพราะหวงอำนาจ สมัยนั้นก็เอาหอกมาขู่ประชาชนให้ทำตามคำสั่ง แล้วก็ออกวาทกรรมลวงโลกมาเป็นจริยธรรมเพื่อรักษาผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น

หะแรก การตั้งหมู่บ้านของคนเรามันก็เกิดจากประชาธิปไตย อยากจะมีหัวหน้าหมู่บ้าน ก็เลือกคนที่น่านับถือที่สุดมาเป็น
แต่เป็นไปเป็นมา เมืองเริ่มใหญ่ขึ้นก็มีเหลิงอำนาจ มอบอำนาจให้ลูกหลานตัวเองเสวยสุข แล้วก็ออกตำราการปกครองมา เพื่อหาวิธีกดหัวประชาชน
แต่ของพวกนี้ไม่ได้เกิดเพราะหลักการการปกครอง แต่เกิดจากหลักกู กูจะปกครองมึง กูจะใช้กำลังกดหัวมึง
บางที่ปกครองดี ยังพอรับฟังราษฎร บางทีปกครองเลว ก็กดขี่ราษฎร

ถ้าพูดกันแบบนี้ผมก็ถามบ้างว่า ยกตัวอย่างเช่นสมัยจีนโบราณ Alexander หรือแม้แต่ไทยโบราณ มันไม่เคยปกครองด้วยหลักประชาธิปไตย คุณจะรู้ได้ยังไงว่าถ้าใช้แล้วราษฎรจะไม่มีความสุขกว่าที่เป็นอยู่

สมัยจีนก็มีพวกหนีการปกครอง ไปทำไร่ไถนาอยู่ในภูเขา ส่วนนึงก็เพราะไม่ชอบระบอบการปกครอง
สมัยนั้นยังมีที่ทางให้คนที่อยากมีอิสระ แต่สมัยนี้มันมีใหม หาที่ๆไม่มีเจ้าของได้ อยู่ๆไปอาจโดนไล่ที่

ผมหรือคุณที่ยกทิฐิของตัวเองมาพูด?
ผมใฝ่หาเหตุผล ถ้าเหตุผลของคุณหักล้างเหตุผลของผมได้จริง ผมจะยอมรับ
ถ้าเหตุผลของผมหักล้างเหตุผลของคุณได้ คุณจะยอมรับหรือไม่?

ขออภัยเรื่องแรก
ผมไม่ใช่สื่อครับ
ผมแค่คาบข่าวมาแพร่กระจายเท่านั้น ไม่ได้คิดตั้งตนเป็นสื่อแต่อย่างใด

และอย่างไรก็ตามในเนื้อข่าวผมก็ไม่ได้ใส่ความคิดเห็นส่วนตัวลงไป
แต่ผมใส่ข้อความคิดเห็นนั้นไว้ เพื่อประกาศยอมรับแต่ต้นว่าข่าวนี้เขียนขึ้นมาด้วยความมีอคติ
ผมต้องการสื่อว่าเพราะผมเขียนด้วยอารมณ์เอียงๆ การใช้สำนวนมันก็อาจเอียงข้างได้ คนอ่านโปรดใช้วิจารณญาณ

และหลังจากจบการเสนอข่าว ผมก็เป็นแค่นักข่าวพลเมืองธรรมดา ผมก็ใช้ความเป็นคนธรรมดามาออกความเห็น
ขออภัยด้วยที่ผมอาจจะเข้าใจผิด แต่ผมเข้าใจว่า บล็อกนอน คนเขียนข่าว ไม่จำเป็นต้องเป็นสื่อมวลชน
เขียนข่าวจบแล้วก็มาออกความเห็นต่อได้

จบเรื่องแรกมาเรื่องหลัก (คือตอนแรกว่าจะขอรอดูก่อนยังไม่ตอบ เจออันนี้เข้าไปผมก็ซี้ดเลย)
ผมว่าที่บ้านเมืองเราจะชิบหาย เพราะการเก็บกดไม่แสดงความเห็นกันมาตรงๆมากกว่า
ไอ้การไม่มีใครยอมใครมันเรื่องปกติครับ แต่คุณแน่ใจได้อย่างไรว่าไม่มีใครย้อนมองตัวเอง
พอไม่มีใครยอมพูด เราก็ไม่ชินกับการฟังคนอื่น วัฒนธรรมบ้านเราเป็นดื้อเงียบและหูทวนลม
และในเวลาเดียวกันก็ยอมให้ผู้มีอำนาจเท่านั้นที่พูด
สังคมเราขาดการวิจารณ์และโต้เถียงกันต่อหน้า ดีแต่ไปนินทากันลับหลัง เลือกฟังแต่เรื่องที่น่าพอใจ และพยายามให้การวิวาทจบลงแบบทั้งสองฝ่ายเก็บกดอารมณ์ตัวเองไว้
มันชิบหายเพราะวัฒนธรรมแบบนี้มากกว่า พออารมณ์มันเก็บกดไม่อยู่ แถมความอดทนในการฟังความเห็นตรงข้ามต่ำ ก็ใช้กำลังใส่กัน แทนที่จะรับฟังและว่ากันตามเหตุผล

ผมคิดว่าการโต้เถียง คือสิ่งที่ดี คือผลลัพท์ของการรับฟัีงความเห็นต่าง
ถ้าคนเราไม่ฟังกัน คงเถียงกันไม่ได้ เพราะคงด่ากันด้วยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่อีกฝ่ายพูด
มันต้องฟัีงว่าอีกฝ่ายพูดอะไรออกมา ถึงจะหาเหตุผลมาเถียงได้ ไม่ใช่หรือ?

ขอความกรุณาชี้แจงจะได้หรือไม่ครับ?

น่าสนใจนะครับว่า นอกจากข่าวลือข่าวลวงแล้ว

มีข่าวจริงอะไรที่จะสร้างความสับสนวุ่ยวายในสังคมได้อย่างแท้จริง
ดูอย่างประเทศไทยที่บล็อกคลิปหมิ่นในหลวง หรือคำสัมภาษณ์ของทักษิณที่ลง Times นั่นปะไร

พูดแบบปากจัดเลยนะครับ
ข่าวที่รัฐบาลอยากปิด อยากเพราะถ้าปล่อยไปแล้วสังคมจะวุ่นวาย หรือรัฐบาลคิดเอาเองฝ่ายเดียวว่าปล่อยไปแล้วสังคมจะวุ่นวาย
ข่าวที่รัฐบาลอยากปิด อยากเพราะเป็นผลประโยชน์ของประชาชน หรือเป็นแค่ผลประโยชน์ของรัฐบาล
ข่าวที่รัฐบาลอยากปิด อยากเพราะเป็นความมั่นคงของชาติ หรือเป็นแค่ความมั่นคงของผู้มีอำนาจ

เราจะรู้ได้ยังไงว่ารัฐบาลทำเพื่อประชาชนหรือทำเพื่อตัวเอง และที่สำคัญกว่านั้น เราจะรู้ได้ยังไงว่าการกระทำของรัฐบาลนั้นถูกต้องและจะให้ผลลัพท์ที่ดี

ผมขอย้ำคำเดิมว่า สิทธิของประชาชนที่เป็นเรื่องส่วนตัว รัฐบาลไม่ควรก้าวก่ายด้วยประการทั้งปวง นอกเหนือจากว่ามันไปกระทบถึง สร้างความเดือดร้อนแก่บุคคลอื่นหนึ่งคนขึ้นไป

การมีเสรีมันก็ต้องมีขอบเขต ผมไม่เถียง แต่ก่อนที่จะพูดว่าขอบเขตมีแค่ไหน
ประชาชนชาติเผด็จการหรือคณาธิปไำตยทั้งหลาย มีเสรีภาพแล้วจริงๆ หรือไม่
ต่อให้ต่อสายโซ่ยาวแค่ไหน มันก็เป็นการล่ามโซ่อยู่ดีล่ะครับ

ขอทิ้งท้ายด้วยเรื่องที่ว่า
การที่คนในสังคมยอมรับฟังความคิดต่างได้ และกล้าออกความคิดเห็นของตัวเอง
ผมถามหน่อยว่าเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่? ควรหรือไม่ที่จะให้คนในประเทศไทยมีความกล้าหาญอดทนในรูปแบบแบบนี้?
ตอนเด็กๆผมชอบดูรายการโต้วาที แปลว่าสังคมไทยสมัยนั้นชมชอบที่จะให้เกิดการถกเถียง
ทำไมวันนี้มันหายไป?

การคุยกันเรื่องผลประโยชน์และยินยอมทั้งสองฝ่าย ผมว่านั่นก็ไม่ใช่เอเชีย มันเป็นการทำธุรกิจแบบตะวันตกชัดๆ
ผมเห็นประวัติศาสตร์ ทางเอเชียชอบทำธุรกิจแบบเฉือนเนื้อตัวเองแลกความไว้ใจมากกว่า
เรื่องธุรกิจมันมีลูกคิด ดีดไปได้เลยว่าเท่าไหร่ๆ แลกกันไปตามคุณค่าของของที่เท่าเทียมกัน
แต่เรื่องความถูกต้อง ศีลธรรม มันคือเรื่องที่คลุมเครือ คือเรื่องที่ควรถกเถียงว่าแบบไหนดีเพราะอะไร
ผมว่าความแตกต่างนี้ เหมือนความแตกต่างระหว่างวิชาปรัชญากับวิชาคณิตศาสตร์
น่าจะแยกกันนะครับ