ผมเน้น operate ให้ได้เร็วที่สุดครับ หลังจากอิ่มตัวกับการใช้โหมด manual มาพักนึง แล้วลองมาใช้โหมด A พบว่าแม้จะอยู่ในช่วงที่ผมต้องปีนป่ายก็สามารถควักกล้องออกมาถ่ายเร็วๆ ได้โดยที่มือนึงยังสามารถจับยึดกับหลัก เชือก ต้นไม้หรือใบหญ้าได้ครับ หลังจากนั้นก็เลยใช้โหมดนี้มาตลอด เมื่อเทียบกับโอกาสที่จะได้ภาพ โหมด A มีสิทธิ์ได้ภาพเลยโดยที่ไม่ต้องชดเชยหรืออาจจะต้องชดเชย ส่วน M ต้องปรับ 2 อย่างแน่ๆ

สรุปว่า A คือ 1-2 ขั้นตอน
M 2 ขั้นตอนแน่ๆ

นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงเลือก A ครับ

ขอตอบรวบคุณ Hexsense กับคุณ ZicmA เลยแล้วกันครับ เรื่องความจำเป็นที่ต้องเลือกใช้โหมดนั้น ปกติผมขอแค่อะไรก็ได้ที่เร็วๆ แล้วภาพน่าจะออกมาอย่างที่ผมคิดไว้ครับ บางครั้งยังเลื่อนไปหาโหมด P (Professional) เลยครับ ซึ่งตอนนี้ก็ถนัดโหมด A ที่สุด แล้วด้วยข้อจำกัดที่ว่ากล้องผมค่อนข้างเป็นรุ่นเก่าเรื่อง ISO เลยต้องฟิกซ์ไว้ที่ native เพื่อคุณภาพที่ดีที่สุด(Nikon D90) เรื่องใครจะใช้โหมดไหนผมว่ามันไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว ขอแค่เข้าใจอุปกรณ์ตัวเองเข้าใจเรื่องแสง จะถ่ายโหมดไหนก็ไม่น่าจะผิดอะไรถ้าได้รูปออกมาอย่างที่ต้องการ

แล้วเรื่องที่ต้องฝึกถ่ายแบบเร็วๆ เพราะส่วนใหญ่เวลาออกทริปกับคนอื่นผมจะพยายามเอากล้องห้อยคอไว้ตลอดในบางสถานการณ์ที่ไม่สามารถหยุดถ่ายได้แบบต้องเดาเอาอย่างเดียวก็มีครับ เพราะไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะเอาตาไปแนบกับ view finder ฉะนั้นการใช้โหมด Auto ต่างๆ ไปจนถึงโหมด A ดูจะสมเหตุสมผลกว่า เช่นกรณีกำลังปีนป่ายอยู่ จะหยุดถ่ายแบบละเมียดละไมก็จะเป็นการถ่วงหรือขวางคนอื่น เลยต้องพยายามฝึกถ่ายแบบเร็วๆ ให้ชิน ส่วนถ้ามีเวลาปกติก็ตั้งใจเซ็ตตั้งใจเล็งอยู่แล้วครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นความเห็นส่วนตัวของผมคือการฝึกเดาแสงจากสภาพแวดล้อมเพื่อให้สามารถปรับค่าต่างๆ ได้เร็วก็ช่วยให้การถ่ายรูปสนุกมากขึ้นไม่ว่าจะในสถานการณ์ใดก็ตาม เพราะเราจะได้มีเวลาไปคิดเรื่องการจัดองค์ประกอบให้มากขึ้น

สถานการณ์ตัวอย่าง เช่นภาพด้านล่างนี้ครับ